คนขี้เต๊ะ คือ

• คนที่มั่นใจในรูปลักษณ์ภายนอกของตนเองมากเกินไป

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• นข     นะขะ- ( แบบ ) น. เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. ( ป. , ส. ).
• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• เต     ( แบบ ) ว. สาม, ใช้เติมหน้าศัพท์สังขยาเป็นเศษจำนวนเต็ม เช่น เตรสมสุรทิน = วันที่ ๑๓, เตรสีดิถี = วัน ๑๓ ค่ำ, เตวีสติมสุรทิน = วันที่ ๒๓,
• เต๊ะ     1) adv. แสดงท่าผึ่งผาย เพราะคิดว่าตนมีฐานะสูงกว่าผู้อื่น ชื่อพ้อง: วางท่า, วางมาด, เต๊ะจุ๊ย, เต๊ะท่า, แอ๊ก ตัวอย่างการใช้:
• ปาเต๊ะ    ๑ น. ชื่อตำแหน่งขุนนาง. (ช.). ๒ น. ชื่อผ้าโสร่งชนิดหนึ่ง ใช้เคลือบด้วยขี้ผึ้งเหลวบางตอนที่ไม่ต้องการให้มีสีสันหรือลวดลาย. (ม. batik).
• สะเต๊ะ    น. ชื่ออาหารชนิดหนึ่ง ใช้เนื้อหมูหรือเนื้อวัวเป็นต้นที่ปรุงรสแล้วเสียบไม้ย่างไฟ กินกับน้ำจิ้มและอาจาด.
• เต็มโต๊ะ    adv. ทั่วไปทั้งโต๊ะ ตัวอย่างการใช้: ตำราเรียนกางเต็มโต๊ะเพราะถึงฤดูกาลสอบแล้ว
• ผ้าปาเต๊ะ    ปาเต๊ะ
• เนื้อสะเต๊ะ    n. เนื้อวัวปรุงรสแล้วเสียบไม้ย่างไฟกินกับน้ำจิ้มและแตงกวาดอง ชื่อพ้อง: สะเต๊ะเนื้อ ตัวอย่างการใช้: อาหารว่างจานแรกเป็นเนื้อสะเต๊ะ clf.: ไม้
• ห้องคนขับรถแทรกเตอร์    ห้องคนขับ
• คนทํางานนั่งโต๊ะ    คนทํางานออฟฟิศ
• คนขยัน    คนสนุกสนาน
• คนขว้าง    กระปุกเกลือ สิ่งขว้าง
• คนขัด    คนถู ผู้ขัด เครื่องขัด เครื่องถู