คนขี้เกียจ คือ
สัทอักษรสากล: [khon khī kīet] การออกเสียง:
"คนขี้เกียจ" การใช้"คนขี้เกียจ" อังกฤษ"คนขี้เกียจ" จีน
ความหมาย
มือถือ
- คนเกียจคร้าน
คนไม่ชอบทำงาน
คนไม่ทำงานทำการ
คนไม่มีประโยชน์
คนไม่รับผิดชอบ
คนไร้สาระ
คนหยาบคาย
คนเฟอะฟะ
คนไม่เรียบร้อย
คนโง่
- คน ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
- นข นะขะ- ( แบบ ) น. เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. ( ป. , ส. ).
- ขี้ ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
- ขี้เกียจ 1) adj. ไม่อยากทำงาน ชื่อพ้อง: เกียจคร้าน, สันหลังยาว คำตรงข้าม: ขยัน ตัวอย่างการใช้:
- เก ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
- เกีย เกียร์
- เกียจ เกียด ก. คด, ไม่ซื่อ, โกง, คร้าน.
- กี ดู กาบกี้ .
- คนที่น่ารังเกียจ คนโง่เง่า คนเส็งเคร็ง แมลงปรสิตเล็ก ๆ ที่อยู่บนคนและสัตว์ โลน คนที่โหดร้าย สิ่งที่น่ารังเกียจ
- คนน่ารังเกียจ คนเห็นแก่ตัว คนเห็นแก่กิน คนโง่ คนไร้ค่า คนไม่เอาไหน คนหัวโบราณ คนเชย
- คนเกียจคร้าน คนขี้เกียจ คนไม่ชอบทำงาน คนไม่ทำงานทำการ คนไม่เอาไหน คนไร้สาระ ผู้ปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ ผู้เดินเตร่ คนเฉื่อยแฉะ คนพเนจร พวกขอทาน
- เก้าอี้คนขับ ที่นั่งคนขับ ที่นั่งของคนขับ
- คนที่สังคมรังเกียจ คนชั้นต่ํา คนนอกคอก
- บิดขี้เกียจ ก. บิดร่างกายไปมาเพราะความเกียจคร้านหรือเพื่อแก้เมื่อยเป็นต้น.
- รังเกียจ ก. เกลียดเพราะรู้สึกขยะแขยงหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
ประโยค
- ทำไมคนขี้เกียจอย่างฉันต้องเรียนจบเร็วด้วยเนี่ย
- มันเร็วเกินไปที่จะมีความสุข คนขี้เกียจอย่างคุณ
- ฉันรู้มาตลอดว่าเธอเป็นคนขี้เกียจ แต่ไม่เคยคิดเลย
- เพื่อเอามาใช้ยังชีพ ดูเหมือนจะเป็นคนขี้เกียจไปหน่อย
- มีคนขี้เกียจมากมายที่อยู่อย่างไร้ความหวังและความฝัน
- เมื่อวานมีบางคนขี้เกียจเมื่อวานนี้ วันนี้อย่าเหลวไหล
- แต่ถ้าเกิดนักเรียนคนนั้น เป็นคนขี้เกียจไม่ตั้งใจเรียน
- ฉันเคยถูกเรียกว่า พวกโหลดฟรีและคนขี้เกียจ
- จริงๆนะ เธอทำให้ฉันรู้สึกเหมือนคนขี้เกียจ
- คุณคิดว่าผมจะเป็นคนขี้เกียจและพึ่งคุณตลอดไปได้อย่างไร