คนหงุดหงิด คือ

• คนกระวนกระวาย
  คนงุ่นง่าน

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• หง     ว. มีสีแดงเจือสีขาวทำให้สีแดงนั้นอ่อนลง เช่น หงเสน คือ สีแดงเสนผสมสีขาว, หงชาด คือ สีแดงชาดผสมสีขาว หงดิน คือ สีแดงเลือดหมูผสมสีขาว.
• หงุดหงิด     ว. มีอารมณ์เสียอยู่เสมอ ๆ เช่น เขาเป็นคนหงุดหงิดง่าย, มีอารมณ์เสียเพราะไม่ได้ดังใจหรือไม่เป็นไปตามกำหนดเป็นต้น.
• งุด     ว. อาการก้มหน้าลงเพราะกลัวหรืออายเป็นต้น เช่น ก้มหน้างุด, อาการที่เดินก้มหัวหรือก้มหน้าไปโดยเร็ว, อาการที่ก้มหน้าก้มตาทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น
• คนขี้หงุดหงิด    คนขี้โมโห คนเจ้าอารมณ์ คนอารมณ์ร้าย
• ขี้หงุดหงิด    ชอบรบกวน หงุดหงิดใจ หัวเสีย
• ซึ่งหงุดหงิด    ซึ่งกลัดกลุ้ม ซึ่งหัวเสีย
• ทำให้หงุดหงิด    ทำให้กระสับกระส่าย ทำให้อารมณ์เสีย หงุดหงิด อยู่ไม่สุข อารมณ์เสีย
• ที่ขี้หงุดหงิด    ที่มีอารมณ์ไม่ดี ที่เอาใจยาก
• ทําให้หงุดหงิด    ทําให้ขุ่นเคือง ทําให้ไม่พอใจ รบกวนฉัน
• รู้สึกหงุดหงิด    รําคาญ
• อย่างหงุดหงิด    อย่างกลัดกลุ้ม อย่างหัวเสีย อย่างฉุนเฉียว อย่างรําคาญ อย่างอารมณ์เสีย อย่างเบื่อหน่าย อย่างไม่สบอารมณ์ อย่างโกรธเคือง อย่างโกรธ อย่างเจ้าอารมณ์
• ความหงุดหงิด    n. การมีอารมณ์ฉุนเฉียว โกรธง่าย คำตรงข้าม: ความปลอดโปร่ง, ความสบายใจ ตัวอย่างการใช้: ความเติบใหญ่ของกองทัพแดงสร้างความหงุดหงิดแก่เจียงไคเช็กเป็นที่สุด
• ซึ่งพูดอย่างหงุดหงิด    ซึ่งบ่นอู้อี้
• พูดอย่างหงุดหงิด    บ่น

• ดูคุณไม่น่าเป็นคนหงุดหงิดง่ายแบบนี้เลย
• ใช่เมื่อเช้าทุกคนหงุดหงิดกันหมดเลย
• คนหงุดหงิดชอบดื่มเหล้า
• ใช่ ทำให้ทุกคนหงุดหงิด