คนสําอาง คือ

• คนหรูหรา

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• สําอาง     สํารวย
• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• คนสูงอายุ    คนชรา คนแก่ ผู้สูงวัย วัยทอง คนวัยทอง คนสูงวัย ผู้สูงอายุ ของเก่า เพลงเก่า เรื่องเก่า คนมีอายุ ผู้มีอายุ
• เอาอย่าง    ก. เลียนแบบ, ทำตาม.
• คนทําอาหาร    แม่ครัว กุ๊ก คนประกอบอาหาร คนปรุงอาหาร หัวป่า หัวป่าก์ พ่อครัว
• ช่างน่าอาย    น่าละอาย
• น่าเอาอย่าง    ควรถือเป็นเยี่ยงอย่าง น่าถือเป็นแบบอย่าง ที่เป็นตัวอย่างที่ดี น่าทําตาม เป็นแบบอย่าง
• ผู้เอาอย่าง    ผู้เลียนแบบ
• อย่างน่าอับอาย    อย่างน่าอดสู อย่างอื้อฉาว อย่างน่าขายหน้า อย่างเสื่อมเสียชื่อเสียง
• อย่างน่าอาย    อย่างน่าละอาย อย่างน่าละอายใจ อย่างทำให้เสียชื่อเสียง
• เครื่องสําอาง    เครื่องเสริมสวย เครื่องแต่งหน้า เครื่องประทินผิว เครื่องประทินโฉม เครื่องหอม ประทิ่น สีแต่งหน้า
• คนเจ้าอารมณ์    คนขี้หงุดหงิด คนขี้โมโห ผู้ชอบแสดงอารมณ์
• คนเฝ้าอาคาร    คนดูแลอาคาร คนเฝ้าประตู
• ์คนสร้างหนัง    ผู้ผลิตภาพยนตร์ ผู้อํานวยการสร้างภาพยนตร์