คนเก่าแก่ คือ

• คนสมัยโบราณ

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เก่     ( ปาก ) ว. เข้าที เช่น ว่าไม่เป็นเก่ คือ ว่าไม่เข้าที.
• เก่า     ว. ก่อน เช่น ครูคนเก่า กรรมเก่า; ไม่ใหม่ เช่น ผ้าเก่า ของเก่า, คำนี้เมื่อใช้ประกอบกับคำอื่น ๆ มีความหมายต่าง ๆ กัน แล้วแต่คำที่นำมาประกอบ เช่น
• เก่าแก่     adj. มีมานาน, อยู่มานาน , ชื่อพ้อง: โบราณ, ดั้งเดิม, คร่ำคร่า, เก่า คำตรงข้าม: ใหม่, ทันสมัย ตัวอย่างการใช้:
• แก     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus splendens ในวงศ์ Corvidae รูปร่างคล้ายกา แต่ตัวและปากเล็กกว่า ด้านหลังท้ายทอยสีเทา, อีแก ก็เรียก. ๒ ส.
• แก่     ๑ ว. มีอายุมาก เช่น แก่ไปทุกวัน ไม้แก่ เด็กคนนี้แก่กว่าเด็กคนนั้น, อยู่ในวัยชรา เช่น คนแก่ หญิงแก่, จัด เช่น เหลืองแก่ แก่เปรี้ยว แก่หวาน;
• คนเป่าแก้ว    ช่างเป่าแก้ว
• คนเก่าคนแก่    น. ข้าเก่าเต่าเลี้ยง; คนที่มีพื้นเพอยู่ที่ใดที่หนึ่งเป็นเวลานาน.
• เก่าแก่มาก    โบราณมาก ซึ่งมีประวัติยาวนานมาก
• เรือเก่าแก่    เรือท้องแบนสี่เหลี่ยม เรื่อบรรทุกท้องแบนสี่เหลี่ยม
• คนเฒ่าคนแก่    คนชรา คนแก่ ผู้เฒ่า ผู้ชราภาพ ผู้สูงวัย ผู้อาวุโส ผู้สูงอายุ ไม้ใกล้ฝั่ง ผู้เฒ่าผู้แก่
• ของเก่าแก่    ของเก่า ของโบราณ วัตถุโบราณ โบราณวัตถุ
• ความเก่าแก่    ความมีอายุ ความเก่า
• ที่มีอายุเก่าแก่    เก่าแก่ โบราณ

• ผมเจอชายคนนึง คนเก่าแก่ คนที่คุ้นเคยกับกระแสน้ำ
• นโปเลียนผู้เกรียงไกร ดยุคคนเก่าแก่ของเวลลิงตัน
• เธอเป็นพยาบาลดูแลเด็กคนเก่าแก่ของฉันนะ
• เรากำลังค้นพบ ในสิ่งที่คนเก่าแก่รู้
• แล้วก็มีคนเก่าแก่เหลืออยู่ไม่กี่คน
• คนเก่าแก่ที่แผนกฉันคุยกันเรื่องเขา
• คุณคิดว่าคนเก่าแก่บางคนอาจมาขุดศพ
• ไป คนเก่าแก่ เปิดบริสุทธิ์ซะ