ซึ่งพึ่งพากัน คือ

• ซึ่งถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• พึ่ง     ๑ ก. อาศัย เช่น พึ่งบารมีคนอื่น, พักพิง เช่น ไปพึ่งเขาอยู่, ขอความช่วยเหลือ เช่น หนีร้อนมาพึ่งเย็น. ๒ ว. คำช่วยกริยาหมายถึงเวลาที่ล่วงไปหยก
• พึ่งพา     ก. อาศัยกัน, ช่วยเหลือกัน.
• พึ่งพากัน     พึ่งพาอาศัย
• พา     ก. นำไปหรือนำมา.
• พาก     น. ชื่อโรคระบาดชนิดหนึ่งที่เกิดแก่สัตว์มีวัวควายเป็นต้น.
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• ซึ่งพึ่งพาได้    ซึ่งวางใจได้ ซึ่งไว้ใจได้
• ซึ่งพึ่งพาไม่ได้    ซึ่งเชื่อถือไม่ได้
• ซึ่งพัวพัน    ซึ่งเกี่ยวข้อง ที่เกี่ยวข้อง
• ซึ่งพูดมาก    ช่างคุย ช่างพูด ช่างเจรจา
• อย่างพึ่งพาอาศัยกัน    อย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย
• ซึ่งพอกัน    ทัดเทียม เท่าเทียม เสมอภาค ซึ่งเท่ากัน
• ซึ่งพูดเป็น    ซึ่งมีความสามารถในการพูด ซึ่งมีวาทศิลป์ พูดดี
• กรุงพาลี    กฺรุง- น. ภาชนะทำด้วยกาบกล้วย เป็นรูปกระบะสี่เหลี่ยม สำหรับวางเครื่องเซ่นสังเวย เรียกว่า บัตรกรุงพาลี หรือ บัตรพระภูมิ, เรียกสั้น ๆ ว่า บัตรพลี. (มาจากชื่อท้าวพลี). (รามเกียรติ์ ร. ๖).