ดอกพิกุล คือ

• ต้นพิกุล
  พิกุล

• ดอ     ควย จู๋ ไข่ นกเขา เจี๊ยว จ้าวโลก ดอกจำปี น้องชาย กระเจี๊ยว
• ดอก     ๑ น. ส่วนหนึ่งของพรรณไม้ที่ผลิออกจากต้นหรือกิ่ง มีหน้าที่ทำให้เกิดผลและเมล็ดเพื่อสืบพันธุ์ มีเกสรและเรณูเป็นเครื่องสืบพันธุ์, เรียกเต็มว่า
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• พิก     การยืนขวางผู้เล่นฝ่ายรับ
• พิกุล     น. ชื่อไม้ต้นชนิด Mimusops elengi L. ในวงศ์ Sapotaceae กลีบดอกจักแหลม กลิ่นหอมและหอมอยู่จนแห้ง ใช้ทำยาได้, พายัพเรียก แก้ว, ปักษ์ใต้เรียก กุล. (
• กุ     ๑ ก. สร้างให้เป็นเรื่องเป็นข่าวขึ้นโดยไม่มีมูล. ๒ น. ชื่อกล้วยพันธุ์หนึ่ง, กล้วยสั้น ก็เรียก. ๓ ( โบ ) ก. กรุ เช่น กุกดดดาน คือ
• กุล     ๑ กุน, กุนละ-, กุละ- น. ตระกูล, สกุล. ( ป. , ส. ). ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. ต้นพิกุล. ( ดู พิกุล ).
• ดอกพิกัน    ต้นพิกัน พิกัน
• ดอกพิกุลร่วง    (สำ) เรียกอาการที่นิ่งไม่พูดว่า กลัวดอกพิกุลจะร่วง.
• ดอกพุด    ต้นพุด พุด
• ลูกพริก    น. เครื่องประดับรูปคล้ายเมล็ดพริก ทำด้วยทอง เงิน นาก หรืองา เป็นต้น สำหรับร้อยคาดเอวเด็กผู้ชาย.
• ดอกพลับพลึง    ดอกวิรงรอง ดอกวิรังรอง วิรงรอง
• ดอกพุทธชาด    พุทธชาด บุหงาประหงัน
• ลูกดอก    น. ไม้หรือเหล็กปลายแหลม มีพู่ข้างท้ายใช้หลอดเป่ายิงสัตว์, เหล็กปลายแหลมมีด้ามเป็นไม้ มีหาง ใช้ปาไปที่เป้า.
• กินดอก    ก. ได้รับผลประโยชน์ที่เกิดจากทุนหรือเงินให้กู้.

• บ้านหน้าพระธาตุ นิยมสาน ฝาชีดอกพิกุล กุ้งและกบ
• สร้อยข้อมือดอกพิกุลคั่นถักทอ
• กระด้งลายดอกพิกุล