ทะยาทะแยแส คือ

• ก. เอาใจใส่เป็นพิเศษ, เอื้อเฟื้อ.

• ทะ     ๑ คำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซ้ำซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น ๒ ( กลอน ) ก. ปะทะ เช่น
• ยา     น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
• ทะแย     น. ชื่อเพลงไทยโบราณทำนองหนึ่ง มีมาแต่สมัยอยุธยา มีอัตรา ๒ ชั้น ประเภทหน้าทับปรบไก่ มี ๒ ท่อน ท่อนที่ ๑ มี ๔ จังหวะ ท่อนที่ ๒ มี ๖ จังหวะ.
• แยแส     ก. เอาเป็นธุระ, เกี่ยวข้อง, สนใจ, เอาใจใส่, (มักใช้ในประโยคปฏิเสธ) เช่น เขาไม่แยแสว่าใครจะคิดอย่างไร.
• แส     ๑ ก. แฉ, ชำระ, สะสาง. น. หญิงสาว, มักใช้ประกอบกับคำ สาว ว่า สาวแส. ๒ น. ชื่อไม้เถาชนิด Jacquemontia pentantha (Jacq.) G. Don ในวงศ์
• ทะยาน    ก. เผ่นขึ้นไป เช่น เครื่องบินทะยานขึ้นสู่ฟ้า, โผนเข้าใส่ เช่น ทะยานเข้าสู้.
• สร้อยทะแย    น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
• ทะเยอทะยาน    ก. อยากมีฐานะหรือภาวะสูงกว่าดีกว่าที่เป็นอยู่.
• ทะเยอทะยาย    มักใหญ่ใฝ่สูง ใฝ่สูง
• ทะยานใจ    ก. ย่ามใจ, เหิมใจ.
• พุ่งทะยาน    ทยาน
• แส้ม้าทะลาย    ดู ชิงชี่.
• ทะแยกลองโยน    น. ชื่อเพลงหน้าพาทย์ซึ่งใช้ทำนองเพลงทะแยมาบรรเลงอย่างเพลงเรื่อง และต้องตีกลองหน้าทับกลองโยนเลียนวิธีการตีกลองชนะในกระบวนแห่ในการเสด็จพระราชดำเนินโดยกระบวนพยุหยาตราสถลมารค ปี่ชวามักเป่าเพลงทะแยกลองโย
• ทะแยสามชั้น    น. เพลงสำหรับร้องรับในวงมโหรีปี่พาทย์.
• ทะยานอยาก    ก. อยากได้หรืออยากมีอยากเป็นยิ่ง ๆ ขึ้น.