บังควร คือ

• ว. ควรอย่างยิ่ง, เหมาะอย่างยิ่ง, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ไม่บังควร หาเป็นการบังควรไม่.

• บัง     ๑ ก. กัน กั้น หรือปิดไม่ให้เห็น ไม่ให้ผ่าน ไม่ให้โดน เช่น บังแดด บังฝน บังลม ยืนบัง. ๒ คำพยางค์หน้า เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะ ก วรรค เช่น บังเกิด
• ควร     ควน ว. เหมาะ เช่น กินแต่พอควร; ชอบ, ถูกต้อง, เช่น เห็นควรแล้ว; เป็นคำช่วยกริยาในความคล้อยตาม เช่น ควรทำ ควรกิน.
• วร     วะระ-, วอระ- น. พร; ของขวัญ. ว. ยอดเยี่ยม, ประเสริฐ, เลิศ. ( ป. , ส. ).
• มิบังควร    v. ไม่ควรอย่างยิ่ง คำตรงข้าม: สมควร ตัวอย่างการใช้: บุพการีเป็นของสูง มิบังควรที่เราจะกระด้างกระเดื่องต่อท่าน
• ไม่บังควร    ไม่เหมาะสม ไม่เหมาะ ไม่รอบคอบ
• สิ่งที่ไม่บังควร    การเลียนแบบ ถ้อยคำเหน็บแนมอย่างรุนแรง บทประพันธ์เสียดสʼvt สิ่งที่เยาะเย้ย สิ่งที่ไม่เพียงพอ
• ความไม่บังควร    การใช้คำที่ไม่เหมาะสม
• ซึ่งคู่ควร    ซึ่งสมควรแล้ว ซึ่งสมควรได้รับ เหมาะ ซึ่งมีค่าพอ
• คู่ควรกับ    ควรได้รับ สมควรได้รับ
• ควรปฏิบัติ    ควรกระทํา พึงกระทํา พึงปฏิบัติ
• ควรได้รับ    คู่ควรกับ สมควรได้รับ
• มีค่าคู่ควรกับ    สมควรกับ
• สมควรกับ    เหมาะสม มีค่าคู่ควรกับ เหมาะสมสําหรับ ควรจะ
• ไม่ควรปฏิบัติ    ไม่ควรประพฤติ
• บังความ    ก. ตั้งใจปกปิดเอาไว้.

• กสทช .ขอความร่วมมือ แจ้งระงับข้อความที่ไม่บังควร
• และไม่เป็นการบังควรแก่พระผู้ทรงกรุณาปรานี ที่พระองค์จะทรงตั้งพระบุตรขึ้น
• ถึงแม้ไม่บังควรจะทูล
• ไม่ทำสิ่งที่ไม่บังควร ไม่คิดเห็นแก่ตนเองฝ่ายเดียว ไม่ฉุนเฉียว ไม่ช่างจดจำความผิด
• ฝ่าบาท กระหม่อมสำนึกว่าไม่บังควร แต่กระหม่อมอยากจะทูลถามเรื่องเดียวกันนี้ พะยะค่ะ
• เรามักพบเห็นการปฏิบัติต่อพระรูปของพระพุทธเจ้าที่ไม่บังควร ผู้กระทำเช่นนั้นล้วนมองข้ามความรู้สึกของชาวพุทธนับพันล้านคน
• เมื่อพวกเจ้าได้ยินมัน ทำไมพวกเจ้าจึงไม่กล่าวว่า “ ไม่บังควรที่เราจะพูดถึงเรื่องนี้ มหาบริสุทธิ์แห่งพระองค์ท่านนี่มันเป็นการกล่าวร้ายอย่ามหันต์ ! ”
• การเปิดเผยข้อเท็จจริงต่อประชาชนในระหว่างการพิจารณาคดีเป็นการกระทำที่ไม่บังควรเพราะอาจกระทบกระเทือนต่อสถาบันอันเป็นที่เคารพสักการะของประชาชนได้