ประติ- คือ
- เป็นคำสันสกฤตใช้เหมือน ปฏิ. (ดูคำที่มี ปฏิ หรือ ประติ นำหน้า).
- ปร ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
- ประ ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
- ประติ เป็นคำสันสกฤตใช้เหมือน ปฏิ. ( ดูคำที่มี ปฏิ หรือ ประติ นำหน้า ).
- ระ ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
- ติ ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
- ประตง น. โจร. (ช.).
- ประตัก น. ไม้ที่ฝังเหล็กแหลมข้างปลายใช้แทงสัตว์พาหนะเช่นวัว.
- ประติรพ ปฺระติรบ ก. ส่งเสียงดัง, ร้องดัง, ประดิรพ ก็ว่า. (ส. ปฺรติรว; ป. ปฏิรว).
- ประตู น. ช่องทางเข้าออกของบ้านเรือนเป็นต้น มีบานเปิดปิดได้ เช่น ประตูบ้าน ประตูเมือง, ช่อง, ทาง, เช่น ไม่มีประตูสู้, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ประตูฟุตบอล ประตูรักบี้, ช่องหรือ
- ประตูผี (โบ) น. ประตูที่เป็นทางนำศพออกจากภายในเขตกำแพงเมือง.
- ประตูลม น. เรียกอวัยวะส่วนที่อยู่ระหว่างนิ้วมือนิ้วเท้า.
- กริ่งประตู กระดิ่ง ระฆัง
- ขี้ประติ๋ว adj. ไม่สำคัญ , , ชื่อพ้อง: กระจอก, ขี้ผง, เล็กน้อย ตัวอย่างการใช้: ตำรวจทหารถูกลากเข้ามาเกี่ยวข้องในเรื่องขี้ประติ๋วทำให้เสียสถาบันหมด
- ขี้ประติ๋ว. ขบขัน ขี้เล่น ตลกล้อเล่น ล้อเล่น เป็นการตลก
- ซุ้มประตู ทางเดินใต้ประตูรูปโค้ง
มือถือ