ปริเทพ คือ
- ปร ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
- ปริ ปะริ- เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล. ๒ ปฺริ ก. แย้ม, ผลิ, แตกแต่น้อย.
- ริ ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
- เท ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
- เทพ ๑ เทบ, เทบพะ- น. เทวดา. ( ป. , ส. เทว). ๒ น. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า เทพ เช่น เทพชาตรี เทพทอง เทพนิมิต เทพบรรทม
- ปริเทพน์ ปะริเทบ น. ปริเทวะ.
- เทพประติมา น. รูปเทวดาที่นับถือ. (ส.).
- เทพ- เทบ, เทบพะ- น. เทวดา. (ป., ส. เทว).
- เทพี ๑ น. เทวี, เรียกหญิงที่ทำหน้าที่โปรยพืชพรรณธัญญาหารในพิธีแรกนาว่า นางเทพี, หญิงที่ชนะประกวดความงาม เช่น เทพีสงกรานต์. ๒ น. ชื่อไม้เถาชนิด Caesalpinia crista L. ในวงศ์ Leguminosae ลำต้นมีหนาม ดอกสีเห
- เทพเจ้าเคเปรา เคเปรา
- เทพาดิเทพ น. เทวดาผู้ยิ่งกว่าเทวดาอื่น. (ป. เทวาติเทว).
- [[กรุงเทพ]] [[กรุงเทพมหานคร]] [[บางกอก]]
- กรุงเทพ กรุงเทพมหานคร บางกอก กรุงเทพฯ
- ขั้นเทพ ชั้นเซียน เทวดา
- นรเทพ นอระ- น. พระราชา. (ป., ส.).
มือถือ