ปะหนัน คือ

• -หฺนัน
  น. ดอกลำเจียก. (ช.).

• ปะ     ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน; เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• ต้นปะหนัน    ปะหนัน ปาหนัน ลําเจียก
• การปะหน้า    การฉากปูน การเย็บขอบ ชั้นฉาบปูน ชั้นปกคลุม ชั้นพื้นผิว เครื่องหมายทหารบนบ่าเสื้อแขนเสื้อ คอเสื้อหรือที่อื่น ๆ adj
• แป้งปะหน้า    แป้งโรยตัว
• ในปะหน้า    บัตร รายการคดีและคำพิพากษาของศาล รายการเรื่องราวการพิจารณาโดยคณะกรรมการสภา หนังสือแสดงการเสียภาษีศุลกากร ใบเซ็นของสินค้า
• ใบปะหน้า    1) n. แผ่นกระดาษที่อยู่ด้านหน้าสุดของเอกสารเพื่อแจ้งข้อความสำคัญ ตัวอย่างการใช้: หัวหน้าสั่งให้เลขาทำใบปะหน้าเพิ่ม ซึ่งจะต้องระบุจำนวนเอกสารทั้งหมดว่ามีกี่แผ่น clf.: ใบ, แผ่น 2) n.
• แผ่นปะหน้าหนังสือ    การเย็บปก ผู้ผูก ผู้มัด ยาเกาะติด สายมัด สิ่งที่ผูกมัด เครื่องเข้าปก เครื่องเย็บเล่ม
• บิกูปะระหมั่นหนา    น. ภิกษุกับพราหมณ์. (ช.).
• เขียนใบปะหน้า    นำเข้ารายการพิจารณาคดีของศาล สรุปสาระสำคัญ
• ปะหงับ    ว. อาการที่ปากอ้าและหุบลงเหมือนอยากจะพูดแต่ไม่มีเสียง, อาการที่ทำปากหงับ ๆ อย่างอาการของผู้ป่วยใกล้จะตาย เช่น นอนเจ็บปะหงับ ๆ.
• ปะหงับๆ    adv. อาการที่ทำปากหงับๆ, อาการร่อแร่จวนตาย ชื่อพ้อง: กะปลกกะเปลี้ย ตัวอย่างการใช้: ปลาทองผิดน้ำอ้าปากหายใจปะหงับๆ ต้องรีบให้ออกซิเจน
• ปะหลิ่ม    น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง, บหลิ่ม ปลิม ปลิ่ม ประหลิ่ม ปะวะหลิ่ม หรือ มะหลิ่ม ก็ว่า.
• ปะหัง    น. เครื่องใช้ทำด้วยไม้ไผ่ผ่าซีกขัดเป็นวงสำหรับใส่หญ้าให้วัวควายกิน.
• แผ่นปะหน้าของหนังสือ    ปกในของหนังสือ