ผรสุ คือ

• ผะระสุ
  น. ขวาน. (ป.; ส. ปรศุ).

• รส     น. สิ่งที่รู้ได้ด้วยลิ้น เช่น เปรี้ยว หวาน เค็ม ฝาด, โดยปริยายหมายถึง ความไพเราะ เช่น กลอนบทนี้ไม่มีรส. ( ป. , ส. ).
• สุ     ๑ ก. ซักสบงจีวรวิธีหนึ่งโดยใช้น้ำร้อนหรือมะกรูดมะนาวเป็นต้น, มักใช้ว่า ซักสุ. ๒ ว. เสีย แต่ยังไม่เน่า (มักใช้แก่แตงโม) เช่น แตงโมใบนี้สุแล้ว
• ผรณ    ผะระนะ- น. การแผ่ไป, การซ่านไป. (ป.).
• ผรณ-    ผะระนะ- น. การแผ่ไป, การซ่านไป. (ป.).
• ผริต    ผะหฺริด, ผะริตะ- ก. แผ่ไป, ซ่านไป. (ป.).
• ผริต-    ผะหฺริด, ผะริตะ- ก. แผ่ไป, ซ่านไป. (ป.).
• ผรุพก    ผะรุ- น. กระโถน. (ส.).
• ผรุส    ผะรุสะ-, ผะรุดสะ- ว. หยาบ, หยาบคาย. (ป.).
• ผรุส-    ผะรุสะ-, ผะรุดสะ- ว. หยาบ, หยาบคาย. (ป.).
• ผรุสวาท    -, ผะรุสะวาด, ผะรุดสะวาด น. คำหยาบ. (ป.).
• ผรณาปีติ    ผะระ- น. ปีติที่เกิดแล้วทำให้รู้สึกซาบซ่านไปทั่วร่างกาย. (ป.).
• ผรุสวาจา    -, ผะรุสะวาด, ผะรุดสะวาด น. คำหยาบ. (ป.).
• ใช้ผรุสวาท    กล่าวร้าย ซึ่งกล่าวประณามคนอื่น ซึ่งด่าว่า ด่าว่า
• การผรุสวาท    การใช้คําพูดหยาบคาย
• คำผรุสวาท    การกล่าวดูหมิ่น การด่าว่า การด่าว่าอย่างรุนแรง การประนามอย่างรุนแรง การใช้ผรุสวาท ผรุสวาท