ผู้ขลิบ คือ

• ผู้เลาะ
  ผู้เล็ม

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ขลิบ     ขฺลิบ ก. เย็บหุ้มริมผ้าและของอื่น ๆ เพื่อกันลุ่ยหรือเพื่อให้งามเป็นต้น; ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) ขยิบ เช่น ขลิบตา ว่า ขยิบตา.
• ลิ     ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
• ลิบ     ว. สุดสายตา (ใช้เฉพาะไกลกับสูง) เช่น ไกลลิบ สูงลิบ ห่างกันลิบ ทิ้งกันลิบ มองเห็นยอดปราสาทลิบ ๆ.
• ขลับ    ขฺลับ ว. เลื่อม, เกลี้ยงเป็นมัน, เช่น ดำขลับ มันขลับ.
• ขลุบ    ขฺลุบ น. ลูกคลี, ลูกกลม ๆ สำหรับเล่นแข่งขัน, ใช้เป็น คลุบ ก็มี; เบ้ากลมรูปเหมือนขลุบ มีแบบพิมพ์ติดอยู่บนเบ้านั้นเสร็จ เมื่อทองในเบ้าละลาย ก็พลิกคว่ำให้ทองไหลลงในแบบพิมพ์นั้น เรียกว่า เบ้าขลุบ; อาวุธ
• ดําขลับ    ดําขํา ดําสนิท
• ปั้นขลิบ    ขนมปั้นสิบ ปั้นสิบ แป้งขลิบ
• มันขลับ    ซึ่งเป็นประกาย
• เบ้าขลุบ    น. เบ้ากลมรูปเหมือนขลุบ มีแบบพิมพ์ติดอยู่บนเบ้านั้นเสร็จ เมื่อทองในเบ้าละลาย ก็พลิกคว่ำให้ทองไหลลงในแบบพิมพ์นั้น.
• แป้งขลิบ    ขนมปั้นสิบ ปั้นขลิบ ปั้นสิบ
• เลขลําดับ    ลําดับที่ หมายเลข เลข เลขอนุกรม หมายเลขลําดับ เลขหมายอนุกรม
• ขลู    ขฺลู ดู ขลู่.
• ขลู่    ขฺลู่ น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Pluchea indica (L.) Less. ในวงศ์ Compositae มักขึ้นเป็นหมู่ตามชายทะเล ใบรูปไข่ขอบจักห่าง ๆ ใช้ทำยาได้ ดอกสีม่วงอ่อน, ขลู ก็เรียก.
• ผู้เป่าปี่หรือขลุ่ย    คนวางท่อ ผู้เป่าปี่สก๊อต