มันขลับ คือ

• ซึ่งเป็นประกาย

• มัน     ๑ น. ชื่อเรียกไม้เถาหรือไม้ต้นหลายชนิดหลายสกุลในหลายวงศ์ที่หัวใช้เป็นอาหารได้. ๒ น. เนื้อเยื่อเกี่ยวพันชนิดหนึ่งในคนและสัตว์ มีลักษณะนุ่ม ๆ
• นข     นะขะ- ( แบบ ) น. เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. ( ป. , ส. ).
• ขลับ     ขฺลับ ว. เลื่อม, เกลี้ยงเป็นมัน, เช่น ดำขลับ มันขลับ.
• ลับ     ๑ ก. ถูให้คม เช่น ลับมีด. ๒ ว. ที่อยู่ในที่พ้นตา, ที่อยู่ในที่ซึ่งแลไม่เห็น, เช่น ที่ลับ ประตูลับ หายลับ, ที่ปกปิดหรือควรปกปิด เช่น ความลับ
• ทําให้มันขลับ    ทําให้มันเงา ทําให้เป็นประกาย ทําให้เรียบมัน
• ปั้นขลิบ    ขนมปั้นสิบ ปั้นสิบ แป้งขลิบ
• ขลิบ    ขฺลิบ ก. เย็บหุ้มริมผ้าและของอื่น ๆ เพื่อกันลุ่ยหรือเพื่อให้งามเป็นต้น; (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ขยิบ เช่น ขลิบตา ว่า ขยิบตา.
• ขลุบ    ขฺลุบ น. ลูกคลี, ลูกกลม ๆ สำหรับเล่นแข่งขัน, ใช้เป็น คลุบ ก็มี; เบ้ากลมรูปเหมือนขลุบ มีแบบพิมพ์ติดอยู่บนเบ้านั้นเสร็จ เมื่อทองในเบ้าละลาย ก็พลิกคว่ำให้ทองไหลลงในแบบพิมพ์นั้น เรียกว่า เบ้าขลุบ; อาวุธ
• ขลุม    ขฺลุม น. เครื่องผูกปากม้าอย่างหนึ่ง.
• นขลิขิต    น. เครื่องหมายวงเล็บ รูปดังนี้ ( ).
• คนขลาด    คนขี้ขลาด คนขี้กลัว กลุ่มคนขลาด คนตาขาว
• คนขี้ขลาด    n. ผู้ที่มักกลัว ไม่กล้าทำสิ่งต่างๆ ชื่อพ้อง: คนขี้กลัว, คนขลาด, คนตาขาว คำตรงข้าม: คนกล้าหาญ ตัวอย่างการใช้: ข้าไม่มีวันไปคบกับคนขี้ขลาดอย่างพวกมันหรอก clf.: คน
• ดําขลับ    ดําขํา ดําสนิท
• ผู้ขลิบ    ผู้เลาะ ผู้เล็ม
• เบ้าขลุบ    น. เบ้ากลมรูปเหมือนขลุบ มีแบบพิมพ์ติดอยู่บนเบ้านั้นเสร็จ เมื่อทองในเบ้าละลาย ก็พลิกคว่ำให้ทองไหลลงในแบบพิมพ์นั้น.

• ถ้าเป็นกระดูกสัตว์ กระดูกอ่อน จะเป็นส่วนที่เป็นมันขลับ