ผู้ญาณ คือ
- ผู้ น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
- ญาณ ยาน, ยานะ-, ยานนะ- น. ปรีชาหยั่งรู้หรือกำหนดรู้ที่เกิดจากอำนาจสมาธิ, ความสามารถหยั่งรู้เป็นพิเศษ. ( ป. ; ส. ชฺาน).
- ผู้ส่งสัญญาณ ผู้ส่งต่อ ผู้แพร่เชื้อ เครื่องส่ง
- ผู้ให้คำปฎิญาณ ผู้อุทิศตัว ศาสนิกชน
- ผู้ให้คำปฏิญาณ กรรมการตัดสิน ตุลาการ ลูกขุน
- ผู้ให้คําปฏิญาณ ศาสนิกชน ผู้อุทิศตัว
- ผู้ให้สัญญาณ คนให้สัญญาณ ทหารสื่อสาร อุปกรณ์ ติดตั้งสัญญาณ
- ญาณ- ยาน, ยานะ-, ยานนะ- น. ปรีชาหยั่งรู้หรือกำหนดรู้ที่เกิดจากอำนาจสมาธิ, ความสามารถหยั่งรู้เป็นพิเศษ. (ป.; ส. ชฺาน).
- ผู้นำทางจิตวิญญาณ ผู้นำลัทธิ ผู้นำศาสนา
- (วชิรญาณ) มาจาก หนังสือวชิรญาณ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ
- ปฏิญาณ ปะติยาน ก. ให้คำมั่นสัญญา โดยมากมักเป็นไปตามแบบพิธี.
- พญาณ พะยาน (โบ) น. พยาน.
- วิญญาณ น. สิ่งที่เชื่อกันว่ามีอยู่ในกายเมื่อมีชีวิต เมื่อตายจะออกจากกายล่องลอยไปหาที่เกิดใหม่; ความรับรู้ เช่น จักษุวิญญาณ คือ ความรับรู้ทางตา โสตวิญญาณ คือ ความรับรู้ทางหู เป็นขันธ์ ๑ ในขันธ์ ๕ คือ รูป เว
- สหัชญาณ การรู้โดยความรู้สึกที่เกิดขึ้นเองในใจ การรู้โดยสัญชาตญาณ การหยั่งรู้ความเข้าใจอันซาบซึ้ง ความสามารถในการเข้าใจโดยสัญชาตญาณ
- สัจญาณ สัดจะ- น. ความรู้เรื่องแห่งความจริง, ในพระพุทธศาสนาประสงค์เอาปรีชาหยั่งรู้อริยสัจ. (ป. สจฺจาณ).
มือถือ