พยุห- คือ

• พะยุหะ-
  น. กระบวน, หมู่, กองทัพ, พยู่ห์ ก็ว่า; ชื่อวิธีนับในปักษคณนา. (ป. พฺยูห, วฺยูห; ส. วฺยูห).

• พยุ     พะยุ น. ลมแรง. ( ข. พฺยุะ; ป. , ส. วายุ).
• พยุห     พะยุหะ- น. กระบวน, หมู่, กองทัพ, พยู่ห์ ก็ว่า; ชื่อวิธีนับในปักษคณนา. ( ป. พฺยูห, วฺยูห; ส. วฺยูห).
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• พยู่ห์    พะยู่ น. พยุหะ, กระบวน, หมู่, กองทัพ.
• (กฐินพยุห)    มาจาก ลิลิตกระบวนแห่พระกฐินพยุหยาตรา พระนิพนธ์ในสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส
• หูทิพย์    น. หูที่จะฟังอะไรได้ยินทั้งหมด.
• หุ่นพยนต์    -พะยน น. รูปที่ผู้ทรงวิทยาคมเอาวัตถุมาผูกขึ้นแล้วเสกเป่าให้เป็นเหมือนรูปที่มีชีวิต.
• เสนาพยุห์    -พะ- น. กระบวนทัพ. (ป., ส.).
• เสนาพยูห์    -พะ- น. กระบวนทัพ. (ป., ส.).
• (กาพย์ห่อโคลง)    มาจาก ประชุมกาพย์เจ้าฟ้าธรรมธิเบศร ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘
• หัวหน้าพยาบาล    คำทักทายที่ใช้เรียกสตรี น้องสะใภ้ สัตว์ตัวเมียท้องเดียวกัน
• พยานเ็ห็นเหตุการณ์    ผู้เ็ห็นเหตุการณ์ ผู้อยู่ในเหตุการณ์ พยานผู้เห็นเหตุการณ์
• พยายามอยู่ห่างจาก    ห่างเหิน อยู่ห่างๆ อยู่ไกลๆ
• ห้องถ่ายทำภาพยนตร์    สถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์ ห้องกระจายเสียงวิทยุ โทรทัศน์ ห้องชุดขนาดเล็ก ห้องทำงาน ห้องทำงานช่างเขียน ห้องแสดงรายการวิทยุโทรทัศน์
• หี    น. อวัยวะสืบพันธุ์ของหญิงหรือสัตว์เพศเมียบางชนิด.