พะว้าพะวัง คือ

• ก. ห่วงหน้าห่วงหลัง, ห่วงหน้าพะวงหลัง.

• พะ     ๑ น. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะเพิง เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก. ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย เช่น ลูกมาพะพ่อแม่อยู่, พะพิง ก็ว่า;
• ว้า     ๑ อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกไม่พอใจหรือผิดจากที่คาดไว้เป็นต้น. ว. คำออกเสียงลงท้ายประโยคแสดงความสงสัยหรือปลอบใจเป็นต้น เช่น หายไปไหนว้า
• วัง     ๑ น. ที่อยู่ของเจ้านาย, ถ้าเป็นที่อยู่ของพระมหากษัตริย์เรียก พระราชวัง หรือ พระบรมมหาราชวัง; ห้วงน้ำลึก เช่น วังจระเข้. ก. ล้อม, ห้อมล้อม. ๒
• พะวักพะวง    กังวล พะวง ห่วง พะว้าพะวัง ห่วงหน้าพะวงหลัง ห่วงหน้าห่วงหลัง
• พะวักพะวน    ก. ห่วงเรื่องต่าง ๆ จนวุ่นวายใจ.
• พะวง    ก. กังวล, ห่วงใย.
• พะวา    น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Garcinia speciosa Wall. ในวงศ์ Guttiferae เปลือกมียางสีเหลือง ผลคล้ายมังคุดขนาดย่อม, ขวาด สารภีป่า มะดะขี้นก หรือ มะป่อง ก็เรียก.
• ห่วงหน้าพะวงหลัง    ก. พะว้าพะวัง.
• มัวพะวง    ว. มัวเป็นห่วงกังวล.
• ซึ่งไม่พะวงถึง    ซึ่งไม่กังวล ซึ่งไม่สนใจ ซึ่งไม่เอาใจใส่
• พะเน้าพะนึง    ก. ทำอิด ๆ เอื้อน ๆ; เซ้าซี้.
• ความพะวง    ความเป็นห่วงเป็นใย ความเอาใจใส่ ความเอื้อเฟื้อ อาทร ความอาทร
• พะเน้าพะนอ    ก. พร่ำเอาอกเอาใจเกินสมควร.
• พะรุงพะรัง    ว. ปะปนกันจนรุงรัง เช่น หอบข้าวของพะรุงพะรัง, นุงนัง เช่น มีหนี้สินพะรุงพะรัง.
• พะพิง    ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย, พะ ก็ว่า.