พัวะ คือ
- พัว ว. เป็นพวง, ติดกัน.
- วะ ๑ ว. บ๊ะ, คำที่เปล่งออกมาแสดงอารมณ์ผิดคาดหรือผิดหวังเป็นต้น, อุวะ หรือ ว้า ก็ว่า;
- พูดขัดจังหวะ พูดคั่น พูดสอด พูดแทรก
- ภาวะผู้นำกองทัพ ความเป็นผู้นำกองทัพ
- กวะ กะวะ (กลอน) ว. (ราว)-กะว่า, (ราว)-กับว่า, เช่น นกกระจอกทำรังราวกวะไม้. (จารึกวัดโพธิ์).
- จั๊วะ ว. คำแต่งคำ ขาว ให้รู้ว่าสีขาวมาก, จ๊วก ก็ว่า.
- ฉวะ ฉะวะ (แบบ) น. ร่างสัตว์หรือคนที่ตายแล้ว, ซากศพ. (ป.; ส. ศว).
- ชีวะ ชีวะ- น. ชีพ, ความเป็นอยู่; พระพฤหัสบดี เช่น ชีววาร. (ป., ส.).
- ทิวะ ทิวะ- น. วัน; สวรรค์, ชั้นฟ้า, เทวโลก, เช่น ทิวงคต คือ ไปสู่เทวโลก หมายถึง ตาย. (ป., ส.).
- ผลัวะ ผฺลัวะ ว. อาการที่ผลุนผลันเข้าไปหรือออกมาอย่างรวดเร็ว เช่น เปิดประตูผลัวะเข้าไป; เสียงดังอย่างเอาดินปาพุ่มไม้หรืออย่างเสียงนกเขาที่บินออกจากพุ่มไม้.
- ผัวะ ว. เสียงอย่างเสียงไม้หักหรือเสียงตบ.
- ภวะ พะวะ- น. ความเกิด, ความมี, ความเป็น; ภพ. (ป., ส.).
- ยวะ ยะวะ, ยะวา น. ข้าว, ข้าวเหนียว. (ป., ส. ยว ว่า ข้าวบาร์เลย์ เมล็ดคล้ายลูกเดือย).
- ยัวะ (ปาก) ก. เดือดดาล เช่น ชักยัวะแล้วนะ. ว. ที่ทำให้ผู้พบเห็นเกิดความรุ่มร้อนใจ เช่น แต่งตัวยัวะ รูปร่างยัวะ.
- รวะ น. เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก, เสียงอึง, เสียงร้องคร่ำครวญ. ก. ร้อง, ร้องไห้. (ป., ส.).
มือถือ