ภุกตาหาร คือ
- น. อาหารที่กินแล้ว; ผู้กินอาหารแล้ว. (ส.; ป. ภุตฺตาหาร).
- ภุกต พุกตะ- ว. ซึ่งกินแล้ว, ซึ่งครองแล้ว. ( ส. ; ป. ภุตฺต).
- ตา ๑ น. พ่อของแม่, ผัวของยาย, ชายที่เป็นญาติชั้นเดียวกับพ่อของแม่หรือที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับตา, ( ปาก ) คำเรียกชายสูงอายุที่ตนไม่ค่อยเคารพนับถือ
- หา ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
- หาร ๑ หาน ก. แบ่งส่วนเท่า ๆ กัน (ใช้แก่วิธีเลข). น. เรียกเครื่องหมายรูปดังนี้ ÷ ว่า เครื่องหมายหาร. ๒ หาน น. สิ่งที่เอาไปได้; การนำไป,
- ภัตตาหาร น. อาหารสำหรับภิกษุสามเณรฉัน. (ป. ภตฺต + อาหาร).
- ภักษาหาร น. เหยื่อ, อาหาร, อาหารที่กินประจำ, เช่น เนื้อเป็นภักษาหารของเสือ หญ้าเป็นภักษาหารของวัว.
- ภิกขาหาร น. อาหารที่ได้มาด้วยการขอ. (ป.).
- ภิกษาหาร น. อาหารที่ได้มาด้วยการขอ. (ส.; ป. ภิกฺขาหาร).
- กตาภินิหาร กะตาพินิหาน (แบบ) น. อภินิหาร (บุญอันยิ่ง) ที่ทำไว้. ว. มีอภินิหารที่ทำไว้. (ป. กต ว่า อันเขาทำแล้ว + อภินิหาร).
- ภูมิอากาศแอนตาร์กติก ภูมิอากาศขั้วโลก ภูมิอากาศอาร์คติก
- เตาทำอาหาร เตาหุงต้ม เตาไฟทำอาหาร
- เตาทําอาหาร เตาไฟ เตาให้ความพร้อม
- ภักต พักตะ- น. ผู้ภักดี, สาวก. (ส.); อาหาร, ข้าวสุก, ของกินซึ่งสุกด้วยน้ำ. (ส. ภกฺต; ป. ภตฺต).
- ภักต- พักตะ- น. ผู้ภักดี, สาวก. (ส.); อาหาร, ข้าวสุก, ของกินซึ่งสุกด้วยน้ำ. (ส. ภกฺต; ป. ภตฺต).
- ภักติ น. ภักดี. (ส.; ป. ภตฺติ).
มือถือ