มหัจฉริยะ คือ
มะหัดฉะริยะ-
ว. น่าอัศจรรย์มาก. (ป.; ส. มหาศฺจรฺย).
- มหัจฉริย มะหัดฉะริยะ- ว. น่าอัศจรรย์มาก. ( ป. ; ส. มหาศฺจรฺย).
- ริ ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
- ยะ ๑ คำประกอบข้างหน้าคำที่ตั้งต้นด้วย ย ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ยะยอง ยะยั่ง ยะยัด ยะย้อย ยะย้าย. ๒ ว.
- มัจฉริยะ น. ความตระหนี่. (ป.; ส. มาตฺสรฺย).
- อัจฉริยะ อัดฉะริยะ- ว. วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. (ป.; ส. อาศฺจรฺย).
- มหัจฉริย- มะหัดฉะริยะ- ว. น่าอัศจรรย์มาก. (ป.; ส. มหาศฺจรฺย).
- คนอัจฉริยะ คนเก่ง คนมีความสามารถพิเศษ
- เด็กอัจฉริยะ เด็กมหัศจรรย์
- ความอัจฉริยะ ความงดงาม ความผึ่งผาย ความยอด-ยี่ยม ความยิ่งใหญ่ ความวิเศษ ความสูงศักดิ์ ความแจ่มจรัส ความแวววาว สิ่งที่สูงศักดิ์ สิ่งที่ใหญ่โต ความรุ่งโรจน์ ดูbrilliance
- ระเบิดอัจฉริยะ สมาร์ทบอมบ์ ระเบิดนำวิถี
- นักดนตรีอัจฉริยะ ยอดนักดนตรี
- มัจฉระ ว. ริษยา; ตระหนี่, เห็นแก่ตัว. (ป.; ส. มตฺสร).
- มัจฉรี น. คนตระหนี่. (ป.; ส. มตฺสรินฺ).
- สัมพัจฉร สำพัดฉะระ- น. ปี. (ป. สํวจฺฉร; ส. สํวตฺสร).
- สัมพัจฉร- สำพัดฉะระ- น. ปี. (ป. สํวจฺฉร; ส. สํวตฺสร).
มือถือ