มหัจฉริย คือ
- มะหัดฉะริยะ-
ว. น่าอัศจรรย์มาก. (ป.; ส. มหาศฺจรฺย).
- ริ ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
- มหัจฉริย- มะหัดฉะริยะ- ว. น่าอัศจรรย์มาก. (ป.; ส. มหาศฺจรฺย).
- มหัจฉริยะ มะหัดฉะริยะ- ว. น่าอัศจรรย์มาก. (ป.; ส. มหาศฺจรฺย).
- อัจฉริย อัดฉะริยะ- ว. วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. (ป.; ส. อาศฺจรฺย).
- อัจฉริย- อัดฉะริยะ- ว. วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. (ป.; ส. อาศฺจรฺย).
- มัจฉระ ว. ริษยา; ตระหนี่, เห็นแก่ตัว. (ป.; ส. มตฺสร).
- มัจฉริยะ น. ความตระหนี่. (ป.; ส. มาตฺสรฺย).
- มัจฉรี น. คนตระหนี่. (ป.; ส. มตฺสรินฺ).
- สัมพัจฉร สำพัดฉะระ- น. ปี. (ป. สํวจฺฉร; ส. สํวตฺสร).
- สัมพัจฉร- สำพัดฉะระ- น. ปี. (ป. สํวจฺฉร; ส. สํวตฺสร).
- อัจฉรา ๑ อัดฉะรา น. นางฟ้า. (ป.; ส. อปฺสรสฺ). ๒ อัดฉะรา น. นิ้วมือ; ลัดนิ้วมือหนึ่ง, เวลาประเดี๋ยวเดียว, ชั่วพริบตา. (ป.).
- อัจฉริยะ อัดฉะริยะ- ว. วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. (ป.; ส. อาศฺจรฺย).
- คนอัจฉริยะ คนเก่ง คนมีความสามารถพิเศษ
- สังวัจฉระ -วัดฉะระ น. ปี. (ป. สํวจฺฉร; ส. สํวตฺสร).
- เด็กอัจฉริยะ เด็กมหัศจรรย์
มือถือ