คนอัจฉริยะ คือ

• คนเก่ง
  คนมีความสามารถพิเศษ

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• นอ     ๑ น. สิ่งที่งอกขึ้นเหนือจมูกแรด ยาวประมาณ ๑๒-๑๕ เซนติเมตร แข็งเหมือนเขาสัตว์; ปมที่นูนขึ้นตามอวัยวะเช่นที่ข้อศอกที่ศีรษะ. ( กลอน ) ก. โน เช่น
• อัจฉริย     อัดฉะริยะ- ว. วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. ( ป. ; ส. อาศฺจรฺย).
• อัจฉริยะ     อัดฉะริยะ- ว. วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. ( ป. ; ส. อาศฺจรฺย).
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• ยะ     ๑ คำประกอบข้างหน้าคำที่ตั้งต้นด้วย ย ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ยะยอง ยะยั่ง ยะยัด ยะย้อย ยะย้าย. ๒ ว.
• มหัจฉริยะ    มะหัดฉะริยะ- ว. น่าอัศจรรย์มาก. (ป.; ส. มหาศฺจรฺย).
• มัจฉริยะ    น. ความตระหนี่. (ป.; ส. มาตฺสรฺย).
• เด็กอัจฉริยะ    เด็กมหัศจรรย์
• ความอัจฉริยะ    ความงดงาม ความผึ่งผาย ความยอด-ยี่ยม ความยิ่งใหญ่ ความวิเศษ ความสูงศักดิ์ ความแจ่มจรัส ความแวววาว สิ่งที่สูงศักดิ์ สิ่งที่ใหญ่โต ความรุ่งโรจน์ ดูbrilliance
• ระเบิดอัจฉริยะ    สมาร์ทบอมบ์ ระเบิดนำวิถี
• นักดนตรีอัจฉริยะ    ยอดนักดนตรี
• มหัจฉริย    มะหัดฉะริยะ- ว. น่าอัศจรรย์มาก. (ป.; ส. มหาศฺจรฺย).
• มหัจฉริย-    มะหัดฉะริยะ- ว. น่าอัศจรรย์มาก. (ป.; ส. มหาศฺจรฺย).
• มัจฉระ    ว. ริษยา; ตระหนี่, เห็นแก่ตัว. (ป.; ส. มตฺสร).

• ถ้าคนอัจฉริยะมา คนโง่อาจมาด้วยเพื่อคัดค้านเขา
• นี่นายเดาเรื่องออกเองหมดหรือไง พ่อคนอัจฉริยะ
• ความเป็นพยายามของกลุ่มพันธมิตร จากกลุ่มคนอัจฉริยะของโลก
• คุณรู้นี่ว่าแบบไหน คนอัจฉริยะที่ประหลาด
• เถมขายังเป็นสมาชิกชมรมคนอัจฉริยะด้วยนะ
• งั้นนายอาจต้อง ไปหาคนอัจฉริยะยิ่งกว่า
• พวกเธอสองคนอัจฉริยะมีความคิดดีๆมั้ย
• อ๋อ คนอัจฉริยะ ย่อมมีอยู่ในทุกวงการ
• ไม่ใช่การแสดงความสามารถพิเศษ แต่ว่าชอนแจบอมเป็นคนอัจฉริยะจริงๆ
• ฉันพยายามนึกภาพ คุณเป็นคนอัจฉริยะ