มัจฉรี คือ

• น. คนตระหนี่. (ป.; ส. มตฺสรินฺ).

• รี     ว. เรียว, ถ้ากลมเรียวอย่างรูปไข่ เรียกว่า กลมรี, ถ้ายาวเรียวและมีหัวท้ายอย่างเมล็ดข้าวสาร เรียกว่า ยาวรี, ไม่กลม เช่น วงรี, ยาว เช่น หันรีหันขวาง
• มัจฉระ    ว. ริษยา; ตระหนี่, เห็นแก่ตัว. (ป.; ส. มตฺสร).
• มัจฉริยะ    น. ความตระหนี่. (ป.; ส. มาตฺสรฺย).
• มหัจฉริย    มะหัดฉะริยะ- ว. น่าอัศจรรย์มาก. (ป.; ส. มหาศฺจรฺย).
• มหัจฉริย-    มะหัดฉะริยะ- ว. น่าอัศจรรย์มาก. (ป.; ส. มหาศฺจรฺย).
• มหัจฉริยะ    มะหัดฉะริยะ- ว. น่าอัศจรรย์มาก. (ป.; ส. มหาศฺจรฺย).
• สัมพัจฉร    สำพัดฉะระ- น. ปี. (ป. สํวจฺฉร; ส. สํวตฺสร).
• สัมพัจฉร-    สำพัดฉะระ- น. ปี. (ป. สํวจฺฉร; ส. สํวตฺสร).
• อัจฉรา    ๑ อัดฉะรา น. นางฟ้า. (ป.; ส. อปฺสรสฺ). ๒ อัดฉะรา น. นิ้วมือ; ลัดนิ้วมือหนึ่ง, เวลาประเดี๋ยวเดียว, ชั่วพริบตา. (ป.).
• อัจฉริย    อัดฉะริยะ- ว. วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. (ป.; ส. อาศฺจรฺย).
• อัจฉริย-    อัดฉะริยะ- ว. วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. (ป.; ส. อาศฺจรฺย).
• อัจฉริยะ    อัดฉะริยะ- ว. วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. (ป.; ส. อาศฺจรฺย).
• คนอัจฉริยะ    คนเก่ง คนมีความสามารถพิเศษ
• สังวัจฉระ    -วัดฉะระ น. ปี. (ป. สํวจฺฉร; ส. สํวตฺสร).
• เด็กอัจฉริยะ    เด็กมหัศจรรย์