มหันตโทษ คือ

• มะหันตะโทด
  น. โทษหนัก, คู่กับ ลหุโทษ = โทษเบา. (ป. มหนฺต + ส. โทษ).

• มหันต     มะหันตะ-, มะหัน ว. ใหญ่, มาก, เช่น โทษมหันต์. (เมื่อเข้าสมาสกับศัพท์อื่น เป็น มห บ้าง มหา บ้าง เช่น มหัคฆภัณฑ์ คือ สิ่งของที่มีค่ามาก, มหาชน คือ
• หัน     ๑ ก. ผันร่างไปทางใดทางหนึ่ง เช่น หันซ้าย คือ ผันร่างไปทางซ้าย หันขวา คือ ผันร่างไปทางขวา, ผินไปทางใดทางหนึ่ง เช่น
• โท     ว. สอง, ชั้นที่ ๒ (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้นหรือขั้นของยศ ตำแหน่ง คุณภาพ หรือ วิทยฐานะ ต่ำกว่าเอก สูงกว่าตรี) เช่น ร้อยโท ข้าราชการชั้นโท ปริญญาโท;
• โทษ     โทด, โทดสะ- น. ความไม่ดี, ความชั่ว, เช่น โทษแห่งความเกียจคร้าน, ความผิด เช่น กล่าวโทษ, ผลแห่งความผิดที่ต้องรับ เช่น ถูกลงโทษ, ผลร้าย เช่น
• โทษมหันต์    1) n. โทษที่เกิดจากการทำความผิดขั้นรุนแรง 2) n. สิ่งที่เป็นผลเสียอย่างร้ายแรง ตัวอย่างการใช้: ตับไก่มีทั้งคุณอนันต์และมีโทษมหันต์
• เขตโทษ    n. เขตที่ยิงลูกโทษ ชื่อพ้อง: จุดโทษ ตัวอย่างการใช้: ทีมอังกฤษทำฟาล์วในเขตโทษถึง 7 ครั้งในเกมนี้ clf.: เขต
• โทษ-    โทด, โทดสะ- น. ความไม่ดี, ความชั่ว, เช่น โทษแห่งความเกียจคร้าน, ความผิด เช่น กล่าวโทษ, ผลแห่งความผิดที่ต้องรับ เช่น ถูกลงโทษ, ผลร้าย เช่น ยาเสพติดให้โทษ. ก. อ้างเอาความผิดให้ เช่น อย่าโทษเด็กเลย. (ส
• แท่นตัดคอนักโทษ    กิโยติน
• โทโทษ    น. คำที่ใช้ไม้เอกโดยปรกติ แต่เปลี่ยนใช้ไม้โทเสียงเดียวกัน ในบทนิพนธ์ที่บังคับให้ใช้ไม้โท เช่น ง่าย เป็น หง้าย, พลั่ง เป็น ผลั้ง.
• ตโมหร    น. พระจันทร์. (ส. ตโมหร ว่า ผู้คลายความมืด).
• โทษานุโทษ    น. ความผิดมากและน้อย.
• ขอโทษ    ก. ขอให้ยกเว้นโทษ, ใช้เป็นคำสุภาพเมื่อรู้สึกว่าจะเป็นการล่วงเกินผู้อื่น.
• คนโทษ    คนคุก นักโทษ ผู้ต้องขัง
• ครุโทษ    โทษสถานหนัก โทษหนัก
• คุ้มโทษ    (โบ) ก. ได้รับความคุ้มกันที่จะไม่ต้องถูกลงโทษ เช่น อหนึ่งผู้ตามโจรได้รบพุ่งฟันแทงมีบาดเจบท่านว่าคุ้มโทษ. (สามดวง).