มหัลกะ คือ

• มะหัน, มะหันละกะ
  น. ผู้ใหญ่, คนมีอายุมาก, คนแก่.
  ว. แก่, มีอายุมาก. (ป. มหลฺล, มหลฺลก).

• มหัล     มะหัน, มะหันละกะ น. ผู้ใหญ่, คนมีอายุมาก, คนแก่. ว. แก่, มีอายุมาก. ( ป. มหลฺล, มหลฺลก).
• ลก     ว. หก; ( โบ ) เรียกลูกชายคนที่ ๖ ว่า ลก, คู่กับ ลูกหญิงคนที่ ๖ ว่า อก.
• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• มัลกะ    มันละกะ น. ถ้วย, ขันน้ำ. (ป. มลฺลก).
• ศัลกะ    สัน, สันละกะ น. เปลือกไม้. (ส. ศลฺล, ศลฺก).
• เมลกะ    เมละกะ น. หมู่, ประชุม. (ป., ส.).
• กะเผลก    -เผฺลก ก. อาการเดินไม่ปรกติ เอียงไปข้างใดข้างหนึ่ง.
• กะโหลก    -โหฺลก น. ส่วนแข็งที่หุ้มเนื้อมะพร้าวหรือตาลเป็นต้น เรียกว่า กะโหลกมะพร้าว กะโหลกตาล, ภาชนะที่ทำด้วยกะโหลกมะพร้าวโดยตัดทางตาออกพอเป็นช่องกว้างเพื่อใช้ตักน้ำ; กระดูกที่หุ้มมันสมอง; โดยปริยายหมายความถ
• พระปิลกะ    ไฝ
• อามลกะ    -มะละกะ น. มะขามป้อม. (ป., ส.).
• กลุ่มหัวกะทิ    พวกหัวกะทิ
• กะปลกกะเปลี้ย    -ปฺลก-เปฺลี้ย ว. อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย, ไม่แข็งแรง.
• หัวกะโหลก    n. กระดูกที่หุ้มมันสมอง ชื่อพ้อง: กะโหลก ตัวอย่างการใช้: ด้ามปืนพกที่ทุบหัวกะโหลกของเขาทำให้ประสาทส่วนนั้นใช้การไม่ได้ clf.: หัว
• เดินกะเผลก    เดินกระย่องกระแย่ง
• เยื่อบุกะโหลก    เยื่อบุกะโหลกศีรษะ