มัชฌิมประเทศ คือ

• มัดชิมะ-, มัดชิม-
  น. ประเทศอินเดีย, ตามแบบหมายถึงอินเดียตอนกลาง.

• มัช     มัดชะ- น. น้ำเมา, ของเมา. ( ป. มชฺช).
• มัชฌ     มัดชะ- น. ท่ามกลาง. ( ป. ; ส. มธฺย).
• มัชฌิม     มัดชิมะ-, มัดชิมมะ-, มัดชิม- ว. ปานกลาง. ( ป. มชฺฌิม).
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประเทศ     น. บ้านเมือง, แว่นแคว้น; คำเพิ่มข้างหลังของคำเดิม เมื่อเพิ่มแล้วความหมายคงเดิม เช่น อุรประเทศ หทัยประเทศ. ( ส. ; ป. ปเทส); ( กฎ )
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เท     ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
• เทศ     เทด, เทดสะ-, เทสะ ว. ต่างประเทศ เช่น เครื่องเทศ ม้าเทศ. น. ถิ่นที่, ท้องถิ่น, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส.
• ทศ     ๑ ทด, ทดสะ- น. เรียกเหรียญทองสมัยรัชกาลที่ ๔ ชนิดหนึ่ง มีค่าเท่ากับ ๑ ใน ๑๐ ของชั่ง = ๘ บาท ว่า ทองทศ. ว. สิบ, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส. ๒
• กลุ่มประเทศ    สันนิบาต
• ภูมิประเทศ    พูมิ- น. ลักษณะทางกายภาพและทางธรรมชาติของแผ่นดิน รวมถึงความสูงต่ำของผิวโลก ทะเลสาบ ถนนหนทาง และเมืองต่าง ๆ.
• พุกามประเทศ    สหภาพพม่า พุกาม ประเทศพม่า พม่า พูกามประเทศ
• พูกามประเทศ    พม่า ประเทศพม่า พุกามประเทศ
• สยามประเทศ    ประเทศไทย ประเทศสยาม ราชอาณาจักรไทย