ร้องงอแง คือ

• ก. ร้องอ้อน (ใช้แก่เด็กเล็ก ๆ).

• ร้อง     ก. เปล่งเสียงดัง, โดยปริยายหมายถึงออกเสียงดังเช่นนั้น เช่น ฟ้าร้อง จักจั่นร้อง, ( ปาก ) ใช้หมายความว่า ร้องเพลง ร้องไห้ ก็มี
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• งง     ก. ฉงน, คิดไม่ออกเพราะยุ่งยากซับซ้อน, ทำอะไรไม่ถูกเพราะยังตั้งสติไม่อยู่;
• งอ     ว. ลักษณะที่มีส่วนปลายหักโค้งเข้าหาตัวมันเองเช่นรูปอย่างขอ; เรียกหน้าซึ่งมีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างอ. ก.
• งอแง     ว. ขี้แย, ขี้อ้อน, (ใช้แก่เด็ก); ( ปาก ) รวนเร, บิดพลิ้ว; เอาใจยาก.
• แง     ๑ น. เรียกส่วนของหน้าตรงหว่างคิ้วว่า หน้าแง. ๒ ว. เสียงเด็กร้องไห้.
• ร้องกระจองอแง    ก. อาการที่เด็กหลาย ๆ คนร้องไห้พร้อม ๆ กัน.
• กระจองอแง    ว. เสียงเด็กที่ร้องไห้ ก่อให้เกิดความรำคาญ, ใช้เรียกลูกเด็กเล็กแดงหรือที่ยังต้องอุ้มต้องจูงอยู่ว่า ลูกกระจองอแง.
• รังงอบ    น. ส่วนของงอบตรงที่สวมหัว สานเป็นตาโปร่ง ๆ ด้วยไม้ไผ่ที่ซอยเป็นเส้นกลมเล็ก ๆ.
• สองแง่สองง่าม    ว. มีความหมายตีได้เป็น ๒ นัย ทั้งความหมายธรรมดาและความหมายที่ส่อไปในทางหยาบโลน (มักใช้ในปริศนาคำทาย) เช่นนอนสูงให้นอนคว่ำ นอนต่ำให้นอนหงาย.
• ซึ่งงองุ้ม    ซึ่งเหมือนตะขอ
• คําที่พูดสองแง่สองง่าม    คําที่มีความหมายสองนัย
• แง่งอน    น. อาการที่แสร้งทำชั้นเชิงเพื่อให้ผู้อื่นเอาใจหรือให้เป็นที่พอใจตน.
• หงองแหงง    หฺงองแหฺงง ก. ระหองระแหง, ไม่ลงรอยกัน.
• ผู้มองดูในแง่ร้าย    ผู้ยึดถือลัทธิมองโลกในแง่ร้าย ผู้หมดอาลัยตายอยาก

• โอเค ไม่ต้องร้องงอแงเสียงดัง
• สิ่งที่คุณพูดเหมือนกับเสียงร้องงอแงของเด็ก แต่ก็มีแรงโน้มน้าวอย่างน่าประหลาดใจ