ร้อนผะผ่าว คือ

• รุ่ม
  ร้อนผ่าว

• ร้อน     ว. มีความรู้สึกตามผิวหนังเหมือนถูกไฟเป็นต้น, ตรงข้ามกับ เย็น; กระวนกระวาย เช่น ร้อนใจ; รีบเร่ง, ช้าอยู่ไม่ได้.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• ผะ     ๑ ใช้แทน ประ เช่น ผะเด ผะเด็น ผะแดง ผะเทศ. ๒ ใช้นำหน้าคำที่ตั้งต้นด้วยตัว ผ มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ผะผก ผะผ่อง ผะผ้าย ผะผ่าว
• ผ่า     ก. ทำให้แยกออกจากกันตามยาวด้วยมีดหรือขวานอย่างผ่าฟืน, โดยปริยายหมายถึงกิริยาที่ทำให้แยกออก เช่น ผ่าฝี ผ่าปากม้า; แหวกเข้าไป เช่น ผ่าเข้าไป;
• ผ่าว     ว. อาการที่รู้สึกร้อนแรงเมื่อมีไอร้อนมากระทบ เช่นตัวร้อนผ่าว, โดยปริยายหมายถึงอาการที่รู้สึกคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น อกร้อนผ่าว หน้าร้อนผ่าว.
• ร้อนผ่าว    รุ่ม ร้อนผะผ่าว
• รู้สึกร้อนผ่าว    หน้าแดง
• ชีผะขาว    ดู ชีปะขาว ๒ (๑).
• การเป็นผู้ให้และผู้รับ    การแลกเปลี่ยนกัน
• ร้อนผ้าเหลือง    (ปาก) ก. อยากสึก (ใช้แก่ภิกษุสามเณร).
• ภาวะผุ    การผุ
• ร่อนข้าว    ฝัดข้าว พัดหรือเป่าเอาแกลบข้าวออก ทำให้ผ่านกระบวนการวิเคราะห์ หรือแยกออก ฝัด พัดแกลบข้าวออก พัดให้ปลิว เป่าออก
• การผ่อนสั้นผ่อนยาว    ความยืดหยุ่น การปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ ความพลิกแพลง
• ผ่อนสั้นผ่อนยาว    (สำ) ก. ประนีประนอมกัน, อะลุ้มอล่วยกัน, ผ่อนผันสั้นยาว ก็ว่า.
• ภาวะผู้นำ    n. สภาพหรือสถานะที่เป็นหัวหน้าผู้อื่น ตัวอย่างการใช้: การที่เขายังสามารถกุมกลไกภายในพรรคได้อย่างสมบูรณ์ เป็นการตอกย้ำภาวะผู้นำภายของเขาให้แน่นกระชับเข้ามาอีก