ละครชวนหัว คือ

• น. ละครพูดประเภทขำขัน.

• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• ละคร     -คอน น. การแสดงประเภทหนึ่ง ผู้แสดงเรียกว่า ตัวละคร มีเวทีหรือสถานที่ใช้ในการแสดง มีบทให้ตัวละครแสดงตามเนื้อเรื่อง โดยมากมีดนตรีประกอบ
• ชว     ชะวะ- ( แบบ ) ว. เร็ว, (มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส) เช่น ชวการ ชวกิจ ชวเลข, แผลงเป็น เชาว์ ก็มี.
• ชวน     ชะวะนะ- ( แบบ ) น. ความเร็ว, ความไว, ความเร็วของปัญญาหรือความคิด, แผลงเป็น เชาวน์ ก็มี. ( ป. , ส. ). ๑ ก. จูงใจ, โน้มนำ, เช่น ชวนกิน;
• ชวนหัว     ว. ที่ทำให้ขบขัน เช่น เรื่องชวนหัว ละครชวนหัว.
• วน     วะนะ- น. ป่าไม้, ดง. ( ป. ; ส. วนสฺ ว่า ป่า; น้ำ). ๑ ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น
• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• ละครชวนหัวประกอบดนตรี    ละครเพลง ภาพยนตร์เพลง
• อุปรากรชวนหัว    อุปรากรบุฟฟา อุปรากรชวนหัวกึ่งเจรจา
• ละครชาตรี    น. ละครต้นแบบของละครรำ เล่นกันเป็นพื้นบ้านทั่วไป มีตัวละครน้อย เดิมเป็นชายล้วน ตัวละครที่ไม่สำคัญมักไม่แต่งตัวยืนเครื่อง กระบวนรำไม่สู้งดงามประณีตนัก.
• ละครทีวี    n. ละครที่แสดงทางโทรทัศน์มีหลายตอนจบเป็นต้น ชื่อพ้อง: ละครโทรทัศน์, ละครจอแก้ว ตัวอย่างการใช้: เธอติดละครทีวีตอนเย็นมาก พอเลิกงานก็รีบกลับบ้านทันที clf.: เรื่อง, ตอน
• น่าชวนหัว    น่าขบขัน น่าขัน น่าตลก น่าหัวเราะเยาะ น่าเยาะเย้ย ตลก น่าขํา น่าขําขัน น่าหัวเราะ
• เรื่องชวนหัว    เรื่องตลก เรื่องน่าขําขัน
• ตัวละครชาย    นักแสดงชาย ดาราชาย ตัวนําแสดงชาย ตัวแสดงชาย ผู้แสดงชาย ศิลปินชาย
• ละครยั่วยวน    ละครประโลมโลก ละครเกินความจริง

• ต้องเป็นนักเขียนละครชวนหัวชาวมันไซสองคน มาจับมือกันทำแน่เลย !
• ละครชวนหัวแบบพาสโตรอล