ละเบ็ง คือ

• ว. ดัง, ดังอื้ออึงแซ่ไปหมด, ระเบ็ง ก็ว่า.

• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• ละเม็ง    ดังระงม ระเบ็ง ระเม็งเซ็งแซ่ อื้ออึง
• ละเลิง    ก. เหลิงจนลืมตัวเพราะลำพองหรือคึกคะนอง เช่น หลงละเลิงจนลืมอันตราย.
• ตะเบ็ง    ก. เบ่งเสียงออกให้ดังเกินสมควร.
• ระเบ็ง    ๑ น. การมหรสพชนิดหนึ่งของหลวง ที่แสดงในงานพระราชพิธีสมโภช เช่น พระราชพิธีโสกันต์. ๒ ว. ดัง, ดังอื้ออึงแซ่ไปหมด, มักใช้เข้าคู่กับคำ เซ็งแซ่ เป็น ระเบ็งเซ็งแซ่, ละเบ็ง ก็ว่า.
• ตระเบ็ง    ตฺระ- (กลอน) ก. กลั้นใจดันเบ่งเสียงออกให้ดัง, อัดใจให้ท้องป่องขึ้น, กระเบง.
• เร็วและเบา เร็วและเบา    พลาดพลั้ง
• ละเมิดคําสั่ง    ขัดคําสั่ง ฝ่าฝืนคําสั่ง
• การตะเบ็ง    การตะโกน การร้อง การเปล่งเสียง การแผดเสียง
• ระเบิดเพลิง    น. ลูกระเบิดซึ่งบรรจุสารเคมีที่ติดไฟทันทีเมื่อเกิดการระเบิดขึ้นแล้ว.
• ก้อนปุยนิ่มและเบา    สิ่งที่เป็นปุยหรือใยฟู
• ความนิ่มและเบา    กำมะหยี กำมะหยี่ กำไรสุทธิ ความนิ่ม ลาภลอย adj สิ่งที่ทอเป็นกำมะหยี่ หนังนิ่มของกวาง
• เสียงระเบิดเบา ๆ และดื้อ ๆ    เสียงเครื่องจักรดังซัก ๆ
• ทะเลเซลละเบซ    ทะเลสุลาเวสี
• ทิ้งระเบิดเพลิง    ทิ้งระเบิดนาปาล์ม

• พายเรือคายัค ที่เกาะตะละเบ็งและเกาะบูบู
• ตอนใต้สุดของเกาะ ช่วงที่เหมาะแก่การท่องเที่ยวเกาะลันตาใหญ่อยู่ระหว่างเดือนพฤศจิกายนถึงเดือนเมษายนเกาะตะละเบ็ง