ตะเบ็ง คือ

• ก. เบ่งเสียงออกให้ดังเกินสมควร.

• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• การตะเบ็ง    การตะโกน การร้อง การเปล่งเสียง การแผดเสียง
• ตะเบ๊ะ    (ปาก) ก. ทำความเคารพอย่างคนในเครื่องแบบ คือ ทำวันทยหัตถ์.
• ตะเขิง    น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. (เงาะป่า).
• ตะเพิง    น. เงื้อมเขาที่งอกงุ้มลงมา.
• ระเบ็ง    ๑ น. การมหรสพชนิดหนึ่งของหลวง ที่แสดงในงานพระราชพิธีสมโภช เช่น พระราชพิธีโสกันต์. ๒ ว. ดัง, ดังอื้ออึงแซ่ไปหมด, มักใช้เข้าคู่กับคำ เซ็งแซ่ เป็น ระเบ็งเซ็งแซ่, ละเบ็ง ก็ว่า.
• ละเบ็ง    ว. ดัง, ดังอื้ออึงแซ่ไปหมด, ระเบ็ง ก็ว่า.
• ตะเบ็งมาน    ว. วิธีห่มผ้าแถบแบบหนึ่ง โดยคาดผ้าอ้อมตัวแล้วเอาชายทั้ง ๒ ไขว้ไปผูกที่ต้นคอ, ตะแบงมาน ก็ว่า.
• ตะเบ็งเสียง    v. เบ่งเสียงออกให้ดังเกินสมควร , , ชื่อพ้อง: แผดเสียง, เบ่งเสียง ตัวอย่างการใช้: เขาต้องตะเบ็งเสียงแข่งกับเสียงเพลงที่ดังจนแสบแก้วหู
• แตะเบา ๆ    จุมพิต
• แตะเบาๆ    v. สัมผัสกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพียงแผ่วเบา ตัวอย่างการใช้: เมื่อเราใช้มือแตะเบาๆ ที่คอ เราจะรับรู้ว่ามีการสั่นสะเทือนขณะเปล่งเสียง
• ตระเบ็ง    ตฺระ- (กลอน) ก. กลั้นใจดันเบ่งเสียงออกให้ดัง, อัดใจให้ท้องป่องขึ้น, กระเบง.
• การแตะเบาๆ    การตบเบาๆ การตีเบาๆ
• ตะเบ็งเสียงพูด    ตะโกนพูด
• ระเบิดเพลิง    น. ลูกระเบิดซึ่งบรรจุสารเคมีที่ติดไฟทันทีเมื่อเกิดการระเบิดขึ้นแล้ว.

• มันไม่ใช่แค่การตะเบ็งเสียง แต่มันคือการร้องเพลง
• ชั้นก็ตะเบ็งเสียงร้องอย่างเต็มที่คลอไปกับเสียงเธอ
• ครับ ในฉากแม่ตาย คุณต้องตะเบ็งเสียงอย่างมาก
• สงสัยเป็นเพราะตอนที่นายพยายามตะเบ็งร้องเพลงสุดท้ายนะ
• หลังจากผ่าตัดมะเร็งที่คอแล้ว เวลาพูดก็ต้องตะโกนและตะเบ็งเสียง
• นี่คุณเพิ่งตะเบ็งเสียงใส่ฉันหรือ ?
• การอักเสบบวมช้ำของเส้นเสียง จากการตะโกน ตะเบ็ง ตะคอก เค้นเสียง ฯลฯ
• ที่เจ้าตะเบ็งโผงผางมาทั้งหมดนั้น
• แม้ว่า พ่อจะตะเบ็งเสียงอย่างนั้น
• ไม่ต้องตะเบ็งน่ะพูดเป็นไหม