วิภัช- คือ

• -พัด, -พัดชะ-
  ก. แบ่ง, แยก, จำแนก. (ป., ส.).

• วิ     คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
• วิภัช     -พัด, -พัดชะ- ก. แบ่ง, แยก, จำแนก. ( ป. , ส. ).
• ภูภุช    น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
• ภูมิภุช    พูมิ- น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
• ภุช    ๑ พุด, พุชะ- น. แขน; งวงช้าง. (ป., ส.). ๒ พุด, พุชะ ก. กิน. (ป., ส.).
• ภุช-    พุด, พุชะ- น. แขน; งวงช้าง. (ป., ส.).
• ภูว    พูวะ- น. แผ่นดิน. (ส. ภุว).
• ภูว-    พูวะ- น. แผ่นดิน. (ส. ภุว).
• วิภู    น. ผู้ครอง, พระเจ้าแผ่นดิน. ว. ยิ่งใหญ่, มีอำนาจ; แข็งแรง. (ป., ส.).
• พิภัช    ก. แจก, แบ่ง. (ป., ส. วิภช).
• ภิษัช    น. หมอ, แพทย์. (ส. ภิษชฺ).
• ภูมิอากาศของสิ่งมีชีวิต    ภูมิอากาศบรรพกาลวิทยา ภูมิอากาศพืช ภูมิอากาศวิทยา ภูมิอากาศเกษตร ภูมิอากาศเกี่ยวกับยุคหิน
• ภูมิอากาศเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิต    จุลภูมิอากาศ ภูมิอากาศเกี่ยวกับพืช ภูมิอากาศเกี่ยวกับพืชปลูก
• วิภังค์    น. การจำแนก, การแบ่ง; ชื่อคัมภีร์ที่ ๒ แห่งพระอภิธรรมปิฎก. (ป., ส.).
• วิภัตติ    วิพัด น. การแบ่ง, การจัดเป็นพวก, การจำแนก; (ไว) ประเภทคำในภาษาบาลีเป็นต้นที่แปลงท้ายคำแล้วเพื่อบอกการกหรือกาล เช่น ปุริโส (อันว่าบุรุษ) เป็น กรรตุการก ปุริสํ (ซึ่งบุรุษ) เป็น กรรมการก จรติ (ย่อมเที่