สรัอย คือ

• เครื่องประดับ

• สร     สฺระ- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• สร้อย    ๑ ส้อย น. ขนคอสัตว์ เช่น สร้อยคอไก่ สร้อยคอสิงโต; เครื่องประดับที่ทำเป็นเส้น เช่น สร้อยคอ สร้อยข้อมือ, สายสร้อย ก็เรียก. ๒ ส้อย น. ชื่อปลาน้ำจืดหลายสกุลในวงศ์ Cyprinidae พบอยู่รวมกันเป็นฝูงในตอนปลาย
• คำสร้อย    น. คำหรือวลีที่ใช้ลงท้ายวรรค ท้ายบาท หรือท้ายบทร้อยกรอง เพื่อความไพเราะของเสียงและความหมาย หรือเพื่อแสดงว่าจบตอน เช่น นาเฮย ฤๅ บารนี แก่แม่นา โสตถิ์เทอญ.
• คําสร้อย    สร้อย
• ถนิมสร้อย    ถะหฺนิมส้อย ว. หนักไม่เอาเบาไม่สู้, ทำเป็นเหยาะแหยะ, ทำเป็นอ่อนแอ, (ใช้เป็นคำตำหนิ) เช่น โดนว่านิดหน่อยก็ร้องไห้ ทำเป็นแม่ถนิมสร้อยไปได้, สนิมสร้อย ก็ว่า.
• ลักสร้อย    (กลอน) ก. แอบร้องไห้.
• สนิมสร้อย    สะหฺนิมส้อย ว. ถนิมสร้อย, หนักไม่เอาเบาไม่สู้, ทำเป็นเหยาะแหยะ, ทำเป็นอ่อนแอ, (ใช้เป็นคำตำหนิ), เช่น ดุว่านิดหน่อยก็น้ำตาร่วง ทำเป็นแม่สนิมสร้อยไปได้.
• สร้อยคอ    n. สร้อยสำหรับสวมที่คอ clf.: เส้น
• สร้อยสน    น. สร้อยที่ถักเป็นลายคดกริช; ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง; ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.
• สร้อยอ่อน    น. สร้อยขนาดเล็กตั้งแต่ ๒ สายขึ้นไปเรียงกัน มีหัวเป็นที่ร้อย.
• อยู่อย่างอิสระเสรี    กระทําอย่างอิสระเสรี
• กระสร้อย    น. ปลาสร้อย. (ดู สร้อย ๒).
• ดอกสร้อย    ๑ น. ชื่อไม้เถาชนิด Combretum apetalum Wall. ในวงศ์ Combretaceae ใบรูปไข่ เรียงตรงข้าม ดอกเล็กมาก. ๒ น. ชื่อคำร้อยกรองชนิดหนึ่งมีลักษณะคล้ายสักวา แต่ในวรรคที่ ๑ ใช้ ๔ คำ มี เอ๋ย เป็นคำที่ ๒ มี ๔ คำก
• ปลาสร้อย    กระสร้อย สร้อย

• เครื่องเพชรและมรกต สรัอยคอพร้อมต่างหู