สริตะ คือ

• สะริตะ
  น. แม่น้ำ, ลำธาร. (ส.; ป. สริตา).

• สร     สฺระ- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• สรตะ    สะระ- น. การคาดคะเนตามเกณฑ์เกี่ยวกับเรื่องการพนัน มีหวย ถั่ว โป เป็นต้น; โดยปริยายหมายความว่า การคาดคะเนตามข้อสังเกตหรือสันนิษฐาน, การเก็งหรือการคาดหมายเอาโดยยึดเค้าเดิมเป็นหลัก, เช่น คิดสรตะแล้วงาน
• ตอกตะปูเสริม    ตี พันผ้า
• รัฐอิสระชามัวตะวันตก    ซามัว ชามัวตะวันตก
• สร้างด้วยไม้ที่ขัดแตะกันเป็นรั้ว    เงี่ยงปลา เหนียงคอสัตว์ โครงไม้ขัดแตะกัน ไม้ขัดแตะทำรั้ว
• สร-    ๒ สอระ- ว. ทิพย์, แกล้วกล้า, เช่น สรศาสดา สรศักดิ์ สรสีห์. (ป., ส. สุร). ๓ สฺระ- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกล
• สรี้    สะรี้ ดู กระซิก ๒.
• สรสรก    สะระสก ว. โซก, ซ่ก, โชก, เช่น แล้วมันก็เชือดเอาหัวใจนาง เลือดตกพลางสรสรก แล่นฉวยฉกหาไปบอยู่แล. (ม. คำหลวง กุมาร).
• สรุสระ    สะหฺรุสะหฺระ ว. ขรุขระ, ไม่เรียบร้อย.
• คีตะ    คีด, คีตะ-, คีตะกะ (แบบ) น. เพลงขับ, การขับร้อง, เช่น แลคีตสำเนียงบรรสาน. (สมุทรโฆษ). (ป., ส.).
• ฐิตะ    ถิตะ (แบบ) ก. ยืนอยู่, ตั้งอยู่แล้ว. (ป.).
• ตะกี้    adv. เพิ่งล่วงไป, เพิ่งผ่านไป , ชื่อพ้อง: เมื่อกี๊, ประเดี๋ยว, สักครู่ ตัวอย่างการใช้: ตะกี้ฉันเห็นกระทิงตัวใหญ่วิ่งไปในป่า
• ตะกู    ดู กระทุ่ม ๑.