สรีร- คือ

• สะรีระ-
  น. ร่างกาย. (ป.; ส. ศรีร).

• สร     สฺระ- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น
• สรีร     สะรีระ- น. ร่างกาย. ( ป. ; ส. ศรีร).
• รี     ว. เรียว, ถ้ากลมเรียวอย่างรูปไข่ เรียกว่า กลมรี, ถ้ายาวเรียวและมีหัวท้ายอย่างเมล็ดข้าวสาร เรียกว่า ยาวรี, ไม่กลม เช่น วงรี, ยาว เช่น หันรีหันขวาง
• (สรีร)    เป็นคำที่ใช้ในสรีรวิทยา
• รังสรัง    -สัง ก. ตั้งหน้าวิ่ง, ออกวิ่ง.
• รัฐอิสระ    ดินแดนที่เป็นเอกราช ดินแดนอิสระ มลรัฐอิสระ
• รัสสระ    รัดสะสะหฺระ น. สระที่มีเสียงสั้น ในภาษาบาลีได้แก่ อ อิ อุ, ในภาษาสันสกฤตได้แก่ อ อิ อุ ฤ ฦ, ในภาษาไทยได้แก่ อ อิ อึ อุ เอะ แอะ โอะ เอาะ เออะ เอียะ เอือะ อัวะ ฤ ฦ อำ ใอ ไอ เอา. (ป.).
• รีบสรุป    ด่วนตัดสินใจ ด่วนสรุป
• รีบสร้าง    รีบทํา รีบเขียน รีบพิมพ์ รีบผลิต
• รูปสระ    น. ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงสระ เช่น ะ า, สระ ก็เรียก.
• สระบุรี    ัจังหวัดสระบุรี
• สรุ่ยสุร่าย    ฟุ่มเฟือย สุรุ่ยสุร่าย ใจป้ำ ไร้ศีลธรรมจรรยาเป็นอย่างยิ่ง
• รังสรรค์    ก. สร้าง, แต่งตั้ง.
• รัสสสระ    รัสสระ รัสสะ
• รูปสระอิ    พินทุ สระอิ