สำนวด คือ

• สำหฺนวด
  (กลอน) ก. สวด. (แผลงมาจาก สวด).

• สำ     ก. ซับซ้อนกัน, ปะปนกัน, ไม่เป็นลำดับ, ไม่เป็นระเบียบ.
• นว     นะวะ- ว. เก้า, จำนวน ๙, (ใช้เป็นคำหน้าสมาส). ( ป. ; ส. นวนฺ).
• นวด     ก. ใช้มือบีบหรือกดเพื่อให้คลายจากความปวดเมื่อยหรือเมื่อยขบ.
• สำนวน    น. ถ้อยคำที่เรียบเรียง, โวหาร, บางทีก็ใช้ว่า สำนวนโวหาร เช่น สารคดีเรื่องนี้สำนวนโวหารดี ความเรียงเรื่องนี้สำนวนโวหารลุ่ม ๆ ดอน ๆ; คดี เช่น ปิดสำนวน; ถ้อยคำหรือข้อความที่กล่าวสืบต่อกันมาช้านานแล้ว ม
• ตีสำนวน    ก. พูดใช้สำนวนโวหารเป็นเชิงอวดฉลาด.
• สำบัดสำนวน    ก. พูดจาหลีกเลี่ยงไม่ให้เข้าใจตรง ๆ, ใช้คารมพลิกแพลง, เล่นลิ้น, เช่น อย่าสำบัดสำนวนให้มากนัก. น. สำนวน, คารมพลิกแพลง, เช่น เขาพูดมีสำบัดสำนวนมาก บทความของเขาเต็มไปด้วยสำบัดสำนวน.
• ติดสำนวน    ก. พูดใช้สำนวนมาก ๆ, พูดจาเล่นสำนวน.
• ท้องสำนวน    น. เนื้อหาของเรื่อง.
• นักสำนวน    นักกีฬามีชื่อเสียง มีวิธีการเล่นที่ถูกต้องและได้ผล นักตกแต่ง นักออกแบบ ผู้เชี่ยวชาญรูปแบบ
• ปิดสำนวน    (ปาก) ก. ยุติการสอบสวนข้อเท็จจริงเกี่ยวกับคดี.
• เจ้าสำนวน    น. ผู้ใช้คารมพลิกแพลง.
• เล่นสำนวน    ก. ใช้คารมพลิกแพลง.
• เจ้าสำบัดสำนวน    น. ผู้ใช้คารมพลิกแพลง.
• ถ้อยคำสำนวน    (กฎ) น. หนังสือใด ๆ ที่ศาลจดเป็นหลักฐานแห่งรายละเอียดทั้งหลายในการดำเนินคดีอาญาในศาลนั้น.
• สำนวนคมคาย    การพูดคล่อง การมีคารมคมคาย