หนวกหู คือ

• ก. รู้สึกรำคาญหูเพราะเสียงเซ็งแซ่อื้ออึง เช่น เด็ก ๆ เล่นกันเกรียว หนวกหูเหลือเกิน, โดยปริยายหมายความว่า รำคาญ เช่น เธอพูดมากฉันหนวกหูเต็มทีแล้ว.
  ว. เซ็งแซ่อื้ออึงรำคาญหู เช่น เด็ก ๆ จุดประทัดเล่นกัน เสียงหนวกหูจริง.

• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หนวก     หฺนวก ว. อาการที่หูขาดสมรรถภาพในการได้ยินเสียง.
• นว     นะวะ- ว. เก้า, จำนวน ๙, (ใช้เป็นคำหน้าสมาส). ( ป. ; ส. นวนฺ).
• นวก     นะวะกะ- น. หมวด ๙ หมายความว่า วัตถุอันมีจำนวน ๙ ทุกอย่าง เช่น รัตนะ ๙ คำสอนของพระศาสดา ๙ พุทธคุณ ๙ เอามารวมไว้ในหมวดนั้น เรียกว่า นวก เช่น
• วก     ก. หักเลี้ยวกลับ เช่น รถเลยที่หมายแล้ววกกลับ, ในบทกลอนใช้แผลงเป็น พก ก็มี.
• กห     กระทรวงกลาโหม
• หู     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่สำหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง;
• อย่างหนวกหู    อย่างอึกทึกครึกโครม กรี๊ดกร๊าด
• เสียงหนวกหู    พูดอย่างรวดเร็วอย่างละล่ำละลัก แตกออกเป็นฝอยลงมา
• ปลูกหนวด    ไว้หนวด
• ส่งเสียงร้องดังหรือหนวกหู    ตะโกนร้อง ส่งเสียงเอะอะโวยวาย
• หูหนวก    น. หูที่ขาดสมรรถภาพในการได้ยินเสียง, โดยปริยายหมายความว่า ฟังอะไรไม่ได้ยิน.
• คนหูหนวก    กลุ่มคนหูหนวก ผู้พิการทางหู
• น้ำหนวก    น. น้ำที่อยู่ในช่องหูซึ่งมีอาการอักเสบ มีกลิ่นเหม็น อาจมีลักษณะใส เป็นมูกข้นหรือเป็นหนอง.
• ปลวกหนังสือ    คนที่ชอบเรียนหนังสือมาก ผู้ที่ชอบอ่านหนังสือมาก หนอนกัดกินหนังสือ

• เสียงทางโทรศัพท์มันหนวกหูมากและเธอกำลังร้องไห้
• ที่นี่หนวกหูจัง เราไปหาผับที่บรรยากาศดีๆกันเถอะ
• ฉันดีใจจัง คนเค้ากำลังฉลองให้เรา แต่มันหนวกหูไป
• ค่อยหายห่วง เป็นเพราะหนวกหูนั่นเอง แม่ไม่ได้เจ็บ
• อ้าว ทุกคน นั่ง นั่ง นั่นเป็นการมาที่หนวกหูจริงๆ
• ก็อยู่แถวนี้มันหนวกหูนี่ ฉันขอไปใช้บันไดดีกว่า
• นึกซะว่าเป็นเรื่องทำการตลาด ที่น่าหนวกหูดีไหม
• เมื่อไหร่ที่ฉันเจอเธอ มันช่างหนวกหูแล้วก็น่ารำคาญ
• เธอบ่นไม่หยุดเลย เสียงดังโหวกเหวก หนวกหูชะมัด
• แต่เขาเองก็สร้างปัญหาให้คนอื่นด้วยการโวยวายหนวกหู