หฤทย์ คือ

• หะรึด
  ว. เกี่ยวแก่ใจ; ภายใน; น่ารัก. (ส.).

• สุหฤท    -หะริด, -หัด น. เพื่อน, ผู้มีใจดี, ใช้ว่า โสหัท หรือ เสาหฤท ก็มี. (ส. สุหฺฤท; ป. สุหท).
• หฤทัย    หะรึไท, หะรึไทยะ- น. หัวใจ, ใจ. (ส. หฺฤทย; ป. หทย).
• หฤทัย-    หะรึไท, หะรึไทยะ- น. หัวใจ, ใจ. (ส. หฺฤทย; ป. หทย).
• หฤทัยกัปน์    น. อาการเต้นแห่งใจ. (ส.).
• หฤทัยกัมป์    น. อาการเต้นแห่งใจ. (ส.).
• หฤทัยกลม    น. คนมีใจอ่อน. (ส. หฺฤทยกลฺม).
• หฤทัยปรีย์    ว. น่ารัก, ชื่นใจ. (ส. หฺฤทยปฺรีย).
• หฤทัยพันธน์    ว. ผูกใจ, ชวนใจ, จับใจ. (ส.).
• เสาหฤท    -หะริด น. เพื่อน, ผู้มีใจดี. (ส. เสาหฺฤท).
• ดวงหฤทัย    ดวงใจ ดวงหทัย
• พระหฤทัย    หัวใจ พระกมล พระหทัย
• สีตลหฤทัย    ว. มีใจเยือกเย็น.
• พระราชหฤทัย    ใจ
• หฤษฎี    หะริดสะดี น. ความยินดี, ความปลาบปลื้ม. (ส. หฺฤษฺฏี).
• หฤษฎ์    หะริด ว. น่าชื่นชม, ยินดี; สนุก, สบาย, ดีใจ. (ส. หฺฤษฺฏ; ป. หฏฺ).