อภิสัมโพธิ คือ
อะพิสมโพด, -สำโพทิ
น. ความตรัสรู้เองด้วยพระปัญญาอันยิ่ง หมายเฉพาะการตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. (ป.).
- อภิ คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ยิ่ง, วิเศษ, เหนือ, เช่น อภิรมย์ = ยินดียิ่ง, อภิญญาณ = ความรู้วิเศษ, อภิมนุษย์ =
- สัมโพธิ -โพทิ น. สมโพธิ. ( ป. , ส. ).
- โพ ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Ficus religiosa L. ในวงศ์ Moraceae เป็นต้น ไม้ซึ่งเป็นที่ตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ใบรูปหัวใจ ปลายยาวคล้ายหาง ผลกินได้
- โพธ โพด น. ความรู้, ความเข้าใจ, ความฉลาด. ( ป. , ส. ). ก. แย้ม, บาน, แรกรุ่น เช่น นงโพธ.
- โพธิ โพทิ-, โพ น. ความตรัสรู้; ชื่อต้นไม้เป็นที่ตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า, บัดนี้หมายถึงต้นไม้จำพวกโพ. ( ป. , ส. ).
- อภิสัมโพธิญาณ อะพิสำโพทิยาน น. ญาณคือความตรัสรู้เองด้วยพระปัญญาอันยิ่ง หมายเฉพาะการตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า.
- อภิสมโพธิ อะพิสมโพด, -สำโพทิ น. ความตรัสรู้เองด้วยพระปัญญาอันยิ่ง หมายเฉพาะการตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. (ป.).
- สมโพธิ -โพด น. การตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. (ป.).
- สมโพธน์ น. คำร้องเรียก, คำอาลปนะในไวยากรณ์. (ส. ว่า การร้องเรียก, การปราศรัย).
- โพธิสัตว์ น. ท่านผู้ที่จะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. (ส. โพธิสตฺตฺว; ป. โพธิสตฺต).
- ปฐมสมโพธิ ปะถมมะสมโพด, ปะถมสมโพด น. ชื่อคัมภีร์ว่าด้วยประวัติของพระพุทธเจ้า. (ป.).
- ปฐมโพธิกาล ปะถมมะโพทิกาน น. กาลแรกตรัสรู้ คือ ระยะเวลานับตั้งแต่พระพุทธเจ้าตรัสรู้จนถึงทรงประดิษฐานพระพุทธศาสนาในแคว้นมคธ. (ป.).
- (อภิไธยโพธิบาทว์) มาจาก หนังสือตำราโชคต่าง ๆ เลือกคัดจากฉบับของโบราณ นาวาตรีหลวงวุฒิวารีรณ ร.น. พิมพ์ พ.ศ. ๒๔๖๗
- พระโพธิสัตว์ n. ผู้ที่ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ชื่อพ้อง: พระพุทธเจ้า ตัวอย่างการใช้: ภาพแต่ละกลุ่มสร้างขึ้นด้วยตัวเอกที่มีพระพุทธเจ้า หรือพระโพธิสัตว์เป็นประธาน หรือเป็นหลักขององค์ประกอบ clf.: อ
- (ปฐมสมโพธิกถา) มาจาก ปฐมสมโพธิกถา พระนิพนธ์ ในสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส ฉบับประพาสต้นการพิมพ์ พ.ศ. ๒๕๐๓
มือถือ