อัปฏิภาค คือ

• อับปะติพาก
  ว. ไม่มีเปรียบ, เทียบไม่ได้. (ป. อปฺปฏิภาค).

• อัป     อับปะ- คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ไม่, ไร้, ไปจาก, ปราศจาก, เช่น อัปภาคย์ ว่า ไร้โชค ปราศจากโชค, อัปยศ ว่า ไร้ยศ,
• ปฏิ     คำอุปสรรคในภาษาบาลีใช้นำหน้าศัพท์อื่น แปลว่า เฉพาะ, ตอบ, ทวน, กลับ. ( ป. ; ส. ปฺรติ).
• ปฏิภาค     ปะติพาก, ปะติพากคะ- น. ส่วนเปรียบ. ว. เทียบเคียง, เหมือน. ( ป. ปฏิภาค; ส. ปฺรติภาค).
• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ภาค     พาก, พากคะ- น. ส่วน เช่น ภาคทฤษฎี ภาคปฏิบัติ, ฝ่าย เช่น ภาครัฐบาล ภาคเอกชน ภาคเหนือ ภาคใต้, บั้น, ตอน, เช่น หนังสือภูมิศาสตร์ ภาคต้น
• ปฏิภาค-    ปะติพาก, ปะติพากคะ- น. ส่วนเปรียบ. ว. เทียบเคียง, เหมือน. (ป. ปฏิภาค; ส. ปฺรติภาค).
• ปฏิยานุภาค    อนุภาคตรงข้าม
• เป็นปฏิภาค    ปฏิภาค เทียบเคียง
• ค่าคงที่ปฏิภาค    ค่าคงที่สัดส่วน ค่าคงที่ของสัดส่วน
• ปฏิภาคนิมิต    น. “อารมณ์เทียบเคียง” คือ เมื่อพบเห็นสิ่งใดจนติดตาหลับตาเห็นแล้วอาจนึกทายส่วนหรือแบ่งส่วนแห่งสิ่งนั้นให้สมรูปสมสัณฐาน เรียกว่า ปฏิภาคนิมิต. (ป. ปฏิภาคนิมิตฺต; ส. ปฺริตภาค + นิมิตฺต).
• ภาคปฏิบัติ    น. ภาคลงมือทดลองทำจริง ๆ, คู่กับ ภาคทฤษฎี.
• อัฒภาค    น. เครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ ; สำหรับคั่นคำหรือประโยค. (ป. อฑฺฒภาค).
• อุปริภาค    น. ส่วนบน, ข้างบน. (ป., ส.).
• อัปภาคย์    อับปะ- ว. ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย; ไม่มีดี เช่น จะดูดินฟ้าพนาวัน สารพันอัปภาคย์หลากลาง. (อิเหนา), นิยมใช้เข้าคู่กับคำ อาภัพ เป็น อาภัพอัปภาคย์, อปภาคย์ ก็ว่า. (ส.).
• ภาคเหนือ    n. บริเวณที่อยู่ทางเหนือของประเทศ คำตรงข้าม: ภาคใต้ ตัวอย่างการใช้: การดำหัวเป็นวัฒนธรรมอันสูงยิ่งของคนในภาคเหนือ