เก้อเขิน คือ

• ว. อาการที่วางหน้าไม่สนิท, รู้สึกกระดากอาย.

• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เก้อ     ว. แสดงสีหน้าเจื่อนเพราะรู้สึกผิดคาดหรือทำอะไรผิดพลาดไป เช่น ทำหน้าเก้อ, รู้สึกผิดคาดผิดหวัง เช่น ไปเก้อ คอยเก้อ,
• ก้อ     ๑ ว. แสดงอาการเจ้าชู้ เช่น ไก่ก้อ. ๒ น. ชนชาวเขาพวกหนึ่ง ในตระกูลทิเบต-พม่า มีอยู่ทางแถบเหนือของไทย คล้ายพวกมูเซอ, อีก้อ ก็เรียก.
• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เขิน     ๑ น. ชื่อคนไทยใหญ่เผ่าหนึ่ง ส่วนมากอยู่ในแคว้นฉาน ประเทศพม่า; เครื่องสานที่ทำจากผิวไม้ไผ่ซึ่งนำมาเรียดแล้วทำเป็นโครง
• ซึ่งเก้อเขิน    ซึ่งกระดากอาย ซึ่งขัดเขิน ซึ่งลําบากใจ ซึ่งอับอาย
• โอเก็น    ลอเรนซ์ โอเก็น
• เหลือเข็น    ว. เข็นไม่ไหว, กวดไม่ขึ้น.
• เก้าอี้เข็น    n. เก้าอี้ที่มีล้อเคลื่อนที่ไปได้ ใช้สำหรับบุคคลที่ไม่สามารถเดินได้ เช่น คนพิการ ชื่อพ้อง: เก้าอี้ล้อ ตัวอย่างการใช้: ผู้ป่วยยังต้องนั่งเก้าอี้เข็นอยู่เนื่องจากยังไม่สามารถเดินได้ c
• เกลือเงิน    น. เกลือปรกติชนิดหนึ่งชื่อซิลเวอร์ไนเทรต (AgNO3) ลักษณะเป็นผลึกสีขาวละลายน้ำได้ ใช้ประโยชน์ในทางแพทย์ อุตสาหกรรมชุบโลหะให้เป็นเงิน.
• เหลือเกิน    ว. ยิ่งนัก, เกินควร, เต็มที.
• ข้อเขียนสั้น ๆ    เรียงความร้อยแก้ว
• ต่อเข้าด้วยกัน    เชื่อมเข้าด้วยกัน โยงไว้ด้วยกัน ประกอบเข้ากัน ใส่เข้ากัน เชื่อม เชื่อมต่อกัน ประกอบเข้ากับ ฟั่นเป็นเกลียวเข้าด้วยกัน
• พูดหรือเขียนล้อเล่น    ประทัด พูดหรือเขียนเยาะเย้ย เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและไม่สม่ำเสมอ
• ลอเรนซ์ โอเก็น    โอเก็น

• ทำไมคุณถึงตามฉันมาและทำให้คุณเก้อเขินและอาย
• เขาจะต้องรู้สึกเก้อเขิน และอับอาย
• คราวหน้าลูกจะได้ไม่เก้อเขินไงล่ะ