เทวาลัย คือ

• น. ที่ซึ่งสมมุติว่าเป็นที่อยู่ของเทวดา. (ส.).

• เท     ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
• เทว     ทะเว- ( แบบ ) ว. สอง, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. ( ป. เทฺว).
• เทวา     เทวดา เทวัญ
• ทวา     ทะวา ( แบบ ) ว. สอง. ( ป. , ส. ทฺวา).
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาล     วาน, วาละ- น. หาง; ขนสัตว์, ขนหางสัตว์. (บางทีเขียน พาล). ( ป. , ส. ).
• ลัย     ไล, ไลยะ- น. จังหวะ (ใช้แก่ดนตรี); ที่อาศัย โดยมากมักเติมอุปสรรคข้างหน้า เช่น อาลัย; การหายไป โดยมากมักเติมอุปสรรคข้างหน้า เช่น วิลัย บรรลัย. (
• เทวารัณย์    น. สวนสวรรค์. (ส.).
• ยําทวาย    ทวาย
• เทวาวาส    น. ที่ซึ่งสมมุติว่าเป็นที่อยู่ของเทวดา. (ส.).
• ทวารบาล    ทะวาระบาน น. ผู้เฝ้าประตู, นายประตู. (ป.).
• ทวารปาละ    ทวารนายก ทวารบดี ทวารบาล ทวารักษี นายประตู ผู้เฝ้าประตู
• เทววาจิกะ    ว. ที่ทำด้วยกล่าว ๒ หน, ที่กล่าววาจา ๒ หน, ใช้เรียกสรณคมน์ในเวลาแรกตรัสรู้ว่า เทววาจิกสรณคมน์ แปลว่า สรณคมน์ที่เปล่งวาจาถึงรัตนะ ๒ คือ พระพุทธเจ้าและพระธรรมเป็นที่พึ่งที่ระลึก เพราะเวลานั้นยังไม่มีพ
• เทวาคาร    น. ศาลพระภูมิ, ศาลเจ้า. (ส.).
• ชีวาลัย    (กลอน) น. ชีวิต เช่น ก็สิ้นชีวาลัยไปเมืองฟ้า. (รามเกียรติ์ ร. ๑). ก. ตาย เช่น เพียงศรีอนุชาชีวาลัย.

• พิธีทีปาวลี หรือดีปาวลี คัชชาช์คเณศเทวาลัย
• หน้าแรก • สถาปัตยกรรมสำคัญ • เทวาลัยท้าววิรุฬหกมหาราชพุทธบัณฑิต
• พระธาตุภูเพ็ก อยู่บนเทือกเขาภูพาน เป็นพระธาตุเก่าแก่สมัยขอมเรืองอำนาจ สร้างด้วยหินทรายบนฐานศิลาแลงในลักษณะของเทวาลัย