เพะ คือ

• ก. โปะเข้าไป, ทุ่มเทเข้าไป.
  ว. เผง, ไม่ผิดพลาด, เช่น ตรงเพะ ถูกเพะ.

• เพ     ก. พังทลาย.
• พะ     ๑ น. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะเพิง เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก. ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย เช่น ลูกมาพะพ่อแม่อยู่, พะพิง ก็ว่า;
• พะเพิง    น. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะ เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก.
• เพาพะงา    ว. งาม.
• รพะ    รบ, ระพะ, ระพา น. เสียงร้อง, เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก. (ป., ส. รว).
• แพะ    ๑ น. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องชนิด Capra hircus ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์กีบคู่ขนาดกลาง มีความอดทน แข็งแรง และทนทานต่อโรคได้ดีกว่าสัตว์กีบคู่อื่น ๆ สามารถปีนป่ายที่สูงโดยเฉพาะโขดหินหรือภูเขาได้ดี ขนหยาบส
• พะรุงพะรัง    ว. ปะปนกันจนรุงรัง เช่น หอบข้าวของพะรุงพะรัง, นุงนัง เช่น มีหนี้สินพะรุงพะรัง.
• พะวักพะวง    กังวล พะวง ห่วง พะว้าพะวัง ห่วงหน้าพะวงหลัง ห่วงหน้าห่วงหลัง
• พะวักพะวน    ก. ห่วงเรื่องต่าง ๆ จนวุ่นวายใจ.
• พะว้าพะวัง    ก. ห่วงหน้าห่วงหลัง, ห่วงหน้าพะวงหลัง.
• พะอืดพะอม    ว. อาการที่รู้สึกคลื่นไส้; โดยปริยายหมายความว่า ไม่รู้จะตัดสินใจอย่างไรดี, ไม่กล้าที่จะตัดสินใจเด็ดขาดลงไป, กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ก็ว่า.
• พะเน้าพะนอ    ก. พร่ำเอาอกเอาใจเกินสมควร.
• พะเน้าพะนึง    ก. ทำอิด ๆ เอื้อน ๆ; เซ้าซี้.
• ตามพะ    ตามพะ- (แบบ) น. ทองแดง. (ป. ตมฺพ; ส. ตามฺร).
• ตุมพะ    (แบบ) น. ชื่อมาตราตวงอย่างโบราณ; หม้อน้ำมีพวย. (ป.; ส. ตุมฺร).

• นั่นสิ แต่ว่าเธอมีรูอยู่ในกระเพะอาหารนะ
• ผู้ชายคนนั้น เขาคือเเพะแก่จอมสกปรก
• ให้นางเข้ามา เพะค่ะ ฝ่าบาท
• เพะราว่าปู่ใช้หัวใจน่ะสิ