เศวเตภ คือ
สะเหฺวติบ, -ตีบ, -เตบ
น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
- เต ( แบบ ) ว. สาม, ใช้เติมหน้าศัพท์สังขยาเป็นเศษจำนวนเต็ม เช่น เตรสมสุรทิน = วันที่ ๑๓, เตรสีดิถี = วัน ๑๓ ค่ำ, เตวีสติมสุรทิน = วันที่ ๒๓,
- เศวดีภ สะเหฺวดีบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
- เศวต สะเหฺวด, สะเหฺวดตะ- น. สีขาว. (ส.; ป. เสต).
- เศวต- สะเหฺวด, สะเหฺวดตะ- น. สีขาว. (ส.; ป. เสต).
- เศวตร สะเหฺวด (โบ) น. สีขาว. (ส. เศฺวตร ว่า โรคเรื้อนน้ำเต้า; ป. เสต).
- เศวติภ สะเหฺวติบ, -ตีบ, -เตบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
- เศวตีภ สะเหฺวติบ, -ตีบ, -เตบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
- เศวาล เสวาน น. สาหร่าย. (ส.; ป. เสวาล).
- เศวดงค์ สะเหฺวดง ว. มีตัวขาว. (ส. เศฺวต + องฺค).
- เศวตงค์ สะเหฺวตง ว. มีตัวขาว. (ส. เศฺวตางฺค).
- เศวตฉัตร สะเหฺวดตะฉัด น. ฉัตรขาว ใช้เป็นเครื่องหมายแห่งความเป็นพระเจ้าแผ่นดินเป็นต้น. (ส. เศฺวตจฺฉตฺร ว่า ฉัตรขาว).
- เศวตัมพร สะเหฺวตำพอน, -ตามพอน น. ชื่อนิกายในศาสนาเชนหรือเดียรถีย์นิครนถ์ซึ่งประพฤติตนเป็นผู้นุ่งห่มผ้าขาว, คู่กับ นิกายทิคัมพร. [ส. เศฺวต (ขาว) + อมฺพร (เครื่องนุ่งห่ม)].
- อัศวเมธ น. ชื่อพระราชพิธีเพื่อประกาศพระบรมเดชานุภาพของพระราชาธิราชในวรรณคดีอินเดีย โดยจะทรงปล่อยม้าอุปการพร้อมทั้งกองทัพให้เข้าไปในประเทศต่าง ๆ ถ้าประเทศใดไม่ยอมอ่อนน้อมกองทัพจะเข้าโจมตี เมื่อครบ ๑ ปีแล้วกอ
- เศวตกุญชร สะเหฺวดกุนชอน น. ช้างเผือก.
- เศวตามพร สะเหฺวตำพอน, -ตามพอน น. ชื่อนิกายในศาสนาเชนหรือเดียรถีย์นิครนถ์ซึ่งประพฤติตนเป็นผู้นุ่งห่มผ้าขาว, คู่กับ นิกายทิคัมพร. [ส. เศฺวต (ขาว) + อมฺพร (เครื่องนุ่งห่ม)].
มือถือ