เสวย คือ

• ๑
  สะเหฺวย
  (ราชา) ก. กิน, เสพ, เช่น เสวยพระกระยาหาร เสวยพระสุธารส; ครอง เช่น เสวยราชย์. (ข. โสฺวย).
  ๒
  สะเหฺวย
  ก. ได้รับ, ได้ประสบ, เช่น เสวยทุกขเวทนา, ได้รับประโยชน์ เช่น เสวยสิทธิ์. (ข. โสฺวย).

• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• สว     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• สวย     ว. งามน่าพึงพอใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาม เป็น สวยงาม, ในบทกลอนใช้ว่า ส้วย ก็มี; ไม่เปียก (ใช้แก่ข้าวสุก) เช่น หุงข้าวสวยดี ไม่ดิบ ไม่แฉะ.
• เสริมสวย    ก. ตกแต่งให้ดูสวยงามขึ้น (มักใช้แก่สตรี). น. เรียกสถานที่รับแต่งผม แต่งหน้า แต่งเล็บ เป็นต้น ว่า ห้องเสริมสวย หรือ ร้านเสริมสวย.
• เสวยทุกข์    ประสบทุกข์
• เสวยสุข    เสพย์สุข
• ผู้เสริมสวย    ผู้จัดการร้านเสริมสวย
• เขียวเสวย    น. ชื่อมะม่วงพันธุ์หนึ่งของชนิด Mangifera indica L. ผลสีเขียว รสมัน.
• เครื่องเสวย    อาหาร ของกิน กระยาหาร ภักษาหาร ภัตตาหาร
• เสวยกรรม    (วรรณ) ก. ตาย เช่น หนหลังเกรงแหล่งหล้า พระบาทคิดหนหน้า อยู่เกล้าเสวยกรรมฯ. (ลอ).
• เสวยราชย์    ครองราชย์ เสวยราชสมบัติ
• ไม่เสวนาด้วย    ไม่พูดด้วย ไม่ยุ่งด้วย
• กระยาเสวย    (ราชา) น. เครื่องเสวย.
• การเสริมสวย    การแต่งหน้า การทำให้สวย การเสริมความงาม
• ช่างเสริมสวย    n. ผู้มีอาชีพแต่งหน้าและทำผม ตัวอย่างการใช้: เธอเป็นช่างเสริมสวยที่มีฝีมือคนหนึ่งของร้านนี้ clf.: คน

• แต่ว่า เรายังไม่ได้รับรายชื่อเครื่องเสวยเลยครับ
• เมื่อองค์ชายได้เสวยน้ำนมแล้ว องค์ชายน่าจะดีขึ้น
• พระสนมลีเป็นโรคโลหิตจาง ดังนั้นต้องเสวยหอยนางรม
• พระพลานาลัยยิ่งทรุด ได้โปรดเสวยโอสถด้วยพะยะค่ะ
• แล้วแกก็จะเสวยสุข กับอาหารที่ซ่อนไว้ใช่มั้ยล่ะ
• ก่อนหน้านี้ ท่านชายทรงเสวยยาบำรุงกำลังไปกระมัง
• และเช้านี้พระองค์ไม่สามารถเสวยอะไรได้เลยเพค่ะ
• ถูกแล้ว เรายังบังคับให้พระองค์เสวยหนังหมูอีกด้วย
• แม้แต่พระราชาและพระมเหสีก็ยังไม่ได้เสวยบ่อยๆ เลย
• ข้าได้ยินมาว่า พระพันปีเสวยไม่ได้มาก เป็นเพราะ