เหยียดแขนเหยียดขา คือ

• เหยียดยาว
  แผ่หลา

• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหย     เหฺย ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).
• เหยียด     เหฺยียด ก. ทำสิ่งที่งออยู่ให้ตรง เช่น เหยียดเส้นลวด; ยาวตรงออกไปเต็มขนาด เช่น เหยียดแขน เหยียดขา; ในวิธีเลขโบราณว่า ลบออก เช่น เหยียดนพเป็นเอก
• เหยียดแขน     นอนเหยียด นั่งเหนียด เลื้อยคลาน เหยียดเท้า
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หยี     ๑ ก. หรี่ (ใช้แก่ตา) ในคำว่า หยีตา. ว. หรี่, ที่แคบเรียวเล็ก, ในคำว่า ตาหยี. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. ชื่อไม้ต้น ๓ ชนิดในสกุล Dialium วงศ์
• ยี     ก. ขยี้ เช่น ยีลูกตาล, ขยี้ให้ฟู เช่น ยีแป้งขนมขี้หนู, ทำให้ฟู เช่น ยีผม, ละเลง เช่น ตักอาหารมามาก ๆ กินไม่หมดจะเอายีหัว.
• แข     น. ดวงเดือน, พระจันทร์. ( ข. ).
• แขน     ๑ น. อวัยวะที่ต่อจากไหล่ทั้ง ๒ ข้าง, ( ราชา ) เรียกอวัยวะตั้งแต่ศอกไปถึงไหล่ว่า พระพาหา ตั้งแต่ศอกไปถึงมือว่า พระกร;
• ขน     ๑ น. สิ่งที่เป็นเส้นขึ้นตามผิวหนังคนและสัตว์ เช่น ขนตา ขนนก ขนเม่น และใช้ตลอดไปจนถึงที่ขึ้นบนผิวต้นไม้ ผลไม้ ใบไม้ และอื่น ๆ, ราชาศัพท์ว่า
• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• นอนเหยียดแขนเหยียดขา    นอนเหยียดยาว แผ่หลา นอนกางแขนกางขา
• การนอนเหยียดแขนเหยียดขา    การนอนกางแขนกางขา
• เหยียดแขนขา    เหยียดตัว
• การเหยียดแขนขา    การยืดเนื้อยืดตัว