เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ คือ

• (สำ) ว. หยิบหย่ง, ทำอะไรไม่จริงจัง, ไม่เอาการเอางาน.

• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหย     เหฺย ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).
• เหยียบ     เหฺยียบ ก. วางเท้ากดลงไปบนสิ่งใดสิ่งหนึ่ง; โดยปริยายหมายความว่า ปกปิด เช่น พูดแล้วเหยียบเสีย. ว. เกือบ เช่น เหยียบร้อย.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หยี     ๑ ก. หรี่ (ใช้แก่ตา) ในคำว่า หยีตา. ว. หรี่, ที่แคบเรียวเล็ก, ในคำว่า ตาหยี. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. ชื่อไม้ต้น ๓ ชนิดในสกุล Dialium วงศ์
• ยี     ก. ขยี้ เช่น ยีลูกตาล, ขยี้ให้ฟู เช่น ยีแป้งขนมขี้หนู, ทำให้ฟู เช่น ยีผม, ละเลง เช่น ตักอาหารมามาก ๆ กินไม่หมดจะเอายีหัว.
• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• ไก     ๑ น. ที่สำหรับเหนี่ยวให้ลูกกระสุนเป็นต้นลั่นออกไปเช่น ไกปืน ไกหน้าไม้. ๒ น. ผักไก. ( ดู เทา ๒ ).
• ไก่     น. ชื่อสัตว์ปีกจำพวกนก มีหลายวงศ์ บินได้ในระยะสั้น หากินตามพื้นดิน ตกไข่ก่อนแล้วจึงฟักเป็นตัว ตัวผู้หงอนใหญ่และเดือยยาว เช่น ไก่แจ้ ไก่อู
• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• ฝ่อ     ๑ ก. เหี่ยวยุบ, เหี่ยวแฟบ, เช่น หัวหอมฝ่อ หัวกระเทียมฝ่อ ไข่เหาฝ่อ, โดยปริยายหมายความว่า ตกใจ, ใจหาย, เสียขวัญ, เช่น ใจฝ่อ ดีฝ่อ. ๒ น.
• เหยียบถิ่นเสือ    ก. เข้าไปในแดนผู้มีอิทธิพลโดยไม่แสดงความยำเกรง.
• เหยียบถ้ำเสือ    ก. เข้าไปในแดนผู้มีอิทธิพลโดยไม่แสดงความยำเกรง.
• ฝูงสัตว์ล่าเหยื่อ    ฝูงสัตว์นักล่า
• รีบเหยียบ    รีบกดบางอย่าง

• ทุกคนก็ต้องคิดว่านายเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
• ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันคิดว่าคุณเหลาะแหละ เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
• ผมเป็นคนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อเหรอ ?
• มีคนว่าเธอเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
• " เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ " ไม่ใช่แน่
• ครับท่านเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ