แคะออก คือ

• แงะออก
  งัดออก

• แค     น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sesbania grandiflora Pers. ในวงศ์ Leguminosae ดอกมีทั้งสีขาวและสีแดง ยอดอ่อน ดอก และฝักกินได้ เปลือกใช้ทำยา,
• แคะ     ๑ น. ชาวจีนพวกหนึ่งในมณฑลกวางตุ้งของประเทศจีน เรียกว่า จีนแคะ, เรียกภาษาของชาวจีนพวกนี้ว่า ภาษาแคะ. ๒ ก.
• คะ     ๑ คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ค เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น ครื้นครื้น กร่อนเป็น คะครื้น โครมโครม กร่อนเป็น คะโครม
• ออ     ๑ ก. รวมกันเป็นกลุ่ม, คั่งกันอยู่, เช่น คนอออยู่หน้าประตู. ๒ ( โบ ) น. คำนำหน้าชื่อผู้ชายที่ตนพูดด้วยหรือพูดถึง เช่น ออมั่น ออคง.
• ออก     ๑ ( โบ ) น. คำนำหน้าบรรดาศักดิ์ เช่น ออกพระ ออกหลวง ออกขุน; ( ถิ่น ) เรียกพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดว่า พ่อออก แม่ออก; เรียกเมืองที่สวามิภักดิ์ว่า
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• ชะออก    กําจัด ขจัด ขัดเงา ขัดอย่างแรง ขัดให้สะอาด ถูอย่างแรง ถูให้สะอาด ล้างออก
• แค่นแคะ    ก. เฟ้นหาความชั่วขึ้นมากล่าว, เซ้าซี้จะให้ได้สมประสงค์.
• ผละออก    v. ออกไปให้พ้นอย่างกระทันหัน flee (from) คำตรงข้าม: เข้าหา, เข้าใกล้ ตัวอย่างการใช้: เธอเพ่งมองเข้าไปในความมืดสลัวอยู่ครู่หนึ่งก็ผละออกมา
• แกะออก    เปิดออก ดึงออก แคะ แงะออก แซะออก แก้ คลาย เปิด แกะ ปลด
• แงะออก    งัดออก แคะออก แกะออก แคะ แซะออก งัดออกด้วยไม้ เหล็กหรือเครื่องมือหนักอย่างอื่น
• แซะออก    แกะออก แคะ แงะออก
• ระแคะ    น. เล่ห์, เงื่อนความ.
• แคะไค้    ก. ซอกแซกหาเรื่องขึ้นมาว่า.
• แคะได้    ขี้บ่น คอยจับผิด จับผิด

• คุณควรเริ่มด้วยค้นหาว่า กระสุนที่แคะออกมาพวกมันเลย
• คุณควรเริ่มด้วย ค้นหาว่า กระสุนที่แคะออกมาพวกมันเลย