เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก

แคะไค้ คือ

สัทอักษรสากล: [khae]  การออกเสียง:
"แคะไค้" การใช้"แคะไค้" อังกฤษ
ความหมายมือถือ
  • ก. ซอกแซกหาเรื่องขึ้นมาว่า.
  • แค     น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sesbania grandiflora Pers. ในวงศ์ Leguminosae ดอกมีทั้งสีขาวและสีแดง ยอดอ่อน ดอก และฝักกินได้ เปลือกใช้ทำยา,
  • แคะ     ๑ น. ชาวจีนพวกหนึ่งในมณฑลกวางตุ้งของประเทศจีน เรียกว่า จีนแคะ, เรียกภาษาของชาวจีนพวกนี้ว่า ภาษาแคะ. ๒ ก.
  • คะ     ๑ คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ค เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น ครื้นครื้น กร่อนเป็น คะครื้น โครมโครม กร่อนเป็น คะโครม
  • ไค     ( โบ ) น. เหงื่อไคล.
  • ไค้     ( โบ ) ก. ไง้, งัดขึ้น.
  • แคะได้    ขี้บ่น คอยจับผิด จับผิด
  • ตะไคร่    -ไคฺร่ น. พืชสีเขียวที่เกิดติดอยู่ตามต้นไม้ บางทีก็เกิดในน้ำและตามพื้นดินหรือกำแพงที่ชุ่มชื้น.
  • ตะไคร้    -ไคฺร้ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Cymbopogon citratus (DC.) Stapf ในวงศ์ Gramineae ขึ้นเป็นกอ กลิ่นหอม ใช้ปรุงอาหารได้.
  • แค่นแคะ    ก. เฟ้นหาความชั่วขึ้นมากล่าว, เซ้าซี้จะให้ได้สมประสงค์.
  • แค่นไค้    ก. เฟ้นหาความชั่วขึ้นมากล่าว, เซ้าซี้จะให้ได้สมประสงค์.
  • คะไขว่    -ไขฺว่ (กลอน) ว. ขวักไขว่, สับสน, โบราณเขียนเป็น คไขว่ ก็มี เช่น ขว้างหอกซรัดคไขว่ ไล่คคลุกบุกบัน. (ตะเลงพ่าย).
  • ตะไคร้บก    ดู สนุ่น ๑.
  • ระแคะ    น. เล่ห์, เงื่อนความ.
  • ไม้แคะหู    น. เครื่องมือชนิดหนึ่งทำด้วยโลหะหรืองาเป็นต้น ปลายโค้งหรืองอคล้ายจวัก สำหรับแคะและควักขี้หู.
  • ตะไคร่น้ำ    n. พืชสีเขียว ที่เกิดติดอยู่ตามต้นไม้ บางทีก็เกิดในน้ำและตามพื้นดินหรือกำแพงที่ชุ่มชื้น , ชื่อพ้อง: ตะไคร่ ตัวอย่างการใช้: ต้นไม้มีตะไคร่น้ำสีเขียวเกาะเป็นคราบ
ประโยค
  • ไม่แคะไค้คุ้ยเขี่ยความผิดของเขา และเชื่อในส่วนดีของเขาอยู่เสมอ และมีความหวังอยู่เสมอ และเพียรทนเอาทุกอย่าง